පන්හිදට පුලුවන්ද ආදරේ වපුරන්න

පන්හිදට පුලුවන්ද ආදරේ වපුරන්න

හිතින් වෑහෙන මියුරු මතකය

එකින් එක සීරුවට එක්කර

ආදරේ මුදු හාදු වැල් මත

නුඹේ නාමෙට කවි ලියමි මම

කවිය විය නුඹ මගේ හද මත

තාලයයි ඔය හදේ රිද්මය

ජීවයයි මට ඔබේ සෙනෙහස

සිනාවක් වී ලගින් ඉනු මැන

නෙතින් වෑහෙන කදුලු වැල් ගෙන

අකුරු ලෙස එකිනෙකට ගලපා

නුඹේ හද මත සිතුවමක් අන්දා

නුඹෙම වී ඉන්නමයි පැතුවා

දැන් ඉතින් නික්මෙන්න

දැන් ඉතින් නික්මෙන්න

ශ්වේත පැහැ වළාකුලු 

නිල් අඹර හැර යන්න

විහගුනේ දැන් ඉතින්

මගෙ ගෙපැල හැර යන්න

හරිත පැහැ විලෝපත් 

දැන් ඉතින් වැලපෙන්න

චන්ඩ වූ හිරු කිරණ

මයෙ කදුළු වියලන්න

රොබරෝසි මල් පොකුරු

දැන් ඉති වෙන් වෙන්න

මගෙ පැතුම් ඒ එක්ක

වෙන් වෙලා විසිරෙන්න

මහ නපුරු ගිම්හානෙ 

දැන් ඉතින් ලන් වෙන්න

මල් පිපුනු වසන්තය

දැන් ඉතින් හැර යන්න

මින්දදගෙ හී සරය

හැකිද ගලවාලන්න

නුබේ සැනසුම සොයා

දැන් ඉතින් නික්මෙන්න

ඉකිබිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

ඉකිබිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

කුලුදුල්ම ප්‍රේමයට නුබේ ඔය නම දෙන්න

ඔය හදට තුරුල් වී හදේ රිද්මය ගන්න

ස්නේහනයෙන් ලන් වෙලා හැමදාම ලග ඉන්න

ඉකිබිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

රොබරෝසි මල් වැටුනු මාවත්වල ඇවිදින්න

රස වැඩිම හිමකිරිම සොය සොයා පොරකන්න

පිනි වැටෙන රෑ යාමෙ ඔබ එක්ක කියවන්න

ඉකිබිදින් හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

මුහුණු පොත මත ඔබ සොයා ඇවිදින්න

රන්ඩු වී යලි ආදරෙන් ලන් වෙන්න

කොතරම්ද ආදරේ යලි යලිත් දැනගන්න

ඉකි බිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න