ආදරේ සමුගැන්ම
නුබ ගියත් දුර ඈත
වෙලා මා
තනිකමින්
සෙනෙහසින්
මග බලා
හිටියනේ
හුගක් කල්
හිත අස්සෙ ගුලි වෙච්ච
ආදරෙත්
සමු අරන්
වෙන්වෙලා
යමුද අපි
ආදරේ සමුගැන්ම
නුබ ගියත් දුර ඈත
වෙලා මා
තනිකමින්
සෙනෙහසින්
මග බලා
හිටියනේ
හුගක් කල්
හිත අස්සෙ ගුලි වෙච්ච
ආදරෙත්
සමු අරන්
වෙන්වෙලා
යමුද අපි
අමාවක කියන්නෙම දුක පිරුනු දවසකට
අමාවක කියන්නෙම දුක පිරුනු දවසකට
කදුලු බිදු හෙමි හෙමින් මුව සිබින් සවසකට
ප්රේමයේ චුම්බනය මට ඇවැසි මොහොතකම
රාගයේ පහසින්ම ඈ නිවෙන රාත්රියට
අමාවක කියන්නෙම දුක පිරුනු දවසකට
නුබ ඇගෙද නුබ මගෙද නොදන්නා මොහොතකට
නිදි නැතිව ගෙවපු රෑ නිමාවන දිනයකට
නුබ හොදින් දැයි මගෙන් නොවිමසන පැයවලට
අමාවක කියන්නෙම දුක පිරුනු දවසකට
මගෙ සුසුම් ඉද හිටක ඔහු සිබින දිනයකට
නුබෙ සිනා ඇගෙ මුවින් මට පේන මොහොතකට
සද අයිති අහසටම බව පේන රාත්රියට
අමාවක කියන්නෙම මට රිදෙන දිනවලට
මගෙ කදුලුවල සැරෙන් නුබ දැවෙන පැයවලට
නුබේ තුරුලේම ඇය සැනසෙනා රෑවලට
හදවතම සීරිලා ලේ ගල මොහොතකට
නුබ නැතත් මා ගාව
කොනිත්තා හිනහෙන්න
මුහුනු පොත හැමදාම
මතක පොත පෙරලන්න
මතකයන් මත රැදුනු
සිනාවක් අර ගෙනම
කදුලකට සමුදෙන්න
මතක පොත පෙරලන්න
විඩාබර වූ දිනක සවසක
කවියකම එලිසමය ගලපන
ප්රේමයේ අකුරකුදු නොලියන
ඒ මහා කවියාට හිනහෙන්න
නුබෙ නමට ලියූ කවි
ලියවුනේ කවදාද
හරියටම දැනගන්න
මතක පොත පෙරලන්න
ඉතින් ඒ හැමදේම
අතීතය විතරමයි
කිය කියා හිත හදපු
මිතුරන්ට හිනහෙන්න
මතක පොත පෙරලන්න