මන් ආසම මල් අතර මුල් තැනක් දෙන්න පුලුවන් මලක් තමයි මිමෝසා මල්. ඔව් මිමෝසා මල්. එහෙම නැත්තම් නිදි කුම්බා මල. ඒත් මන් එහෙම ලේසියකට නිදි කුම්බා කියන නම පාවිච්චි කරන්නේ නෑ. මන්දා මට ඒකෙ මොකක් හරි නොගැලපීමක් දැනෙනවා. ඒ තරම් සෞන්දර්යාත්මක ගහකට ඇයි එච්චර කැත නමක් දැම්මෙ කියන එක. ලස්සන කැත එක එක්කෙනාට සාපේක්ෂ හන්දා ඒක හරිම කැත නොගැලපෙන නමක් කියලා පේන්නෙ මට විතරක් වෙන්න පුලුවන්. ඒත් ඒ නමට මම කැමති නෑ. මන් ලෑස්ති වුනේ නම් මිමෝසා ගැන කියන්න නෙමේ. ඒත් මේක පටන් ගන්න ඒ තරම් ලස්සන ගැලපෙන තැනක් මට හොයා ගන්න මට බැරි වුනා.
එයා එක්ක ඔහේ කියවන කාලෙ, මුලක් මැදක් අගක් නැතිව ඉබේම කියවෙච්ච කාලෙ මන් ලෝකෙ දකින විදිහ මට පේන විදිහ එයා එක්ක බෙදා ගත්තු කාලෙ එයා ලෝකෙ දකින විදිහ මට කියලා දීපු කාලෙ මල් ගැනත් අපි කතා කරා. ඔව් මන් කීවා මන් කැමති නෑ මල්වලට වැඩිය කියලා. ඒත් සූරිය කාන්ත් මල්වලට, මිමෝසා මල්වලට මන් ආසයි කියලා.
අන්න එහෙමයි මේ කතාව පටන් ගන්න ඕන. මන් ඇත්තටම නිදි කුම්බා කියන නමට කොච්චර අකමැතිද කියන එක කියද්දි එයාගෙ කිව්වෙ '' ලන්කාවෙ කුරුල්ලන්ගෙ නම් බලන්න. ඔයාට දුක හිතෙයි'' කියන එක. අන්න එදාම මම තීරනය කළා ලන්කාවෙ ඒකදේශීය කුරුල්ලො ගැන නම් හොයා බලන්නෙ නෑමයි කියලා. පහ වසෙ ශිෂ්‍යත්වෙට කට පාඩම් කරපු කුරුල්ලන්ගෙ නමුත් මගෙ වාසනාවට මට අමතක වෙලා ගිහින්. කොහොමත් ලොකුවට කුරුල්ලො ගැන උනන්දුවක් මගෙ තිබ්බෙ නෑ. කුරුල්ලො දිහා බලන් හිටපු වෙලාවල්, උන් හවසට පියාඹනවා බලාගෙන හිටපු වෙලාවල් තිබ්බා උනත් මන් කුරුල්ලො බලන්නම කියලා හිතාගෙන පොඩි කාලෙන් පස්සෙ එළියට බැහැපු දවස් ඇත්තෙ අතෙ ඇගිලි ගාණටත් වඩා අඩුවෙන් වෙන්න ඇති.
ඕකත් නෙමේ කියන්න ඕන වුනේ.
මට කියන්න ඕන වුනේ කුරුල්ලො ගැන.
ලන්කාවට ආවේනික වුන ඒකදේශික කුරුල්ලො ඕන තරම් ඉන්නවා. දකින්න නම් අමාරුයි තමයි ඒත් ඉන්නවා. එතකොට අපි ගෙයින් එළියට බැස්සහම අපිට පේන හම්බෙන කුරුල්ලොත් ඕන තරම්. හැමදාම අපිට පේන්න ඉන්න කුරුල්ලෙක් දකින එක හරිම සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලා. කවුරුත් කාටවත් වැරදිලාවත් අපි නිතර දකින කපුටෙක් පෙන්නන්නෙ නෑ. අන්න බලන්න ලස්සන කපුටෙක් ඉන්නවා කියලා. නැත්තම් පරවියෙක්, දෙමලිච්චෙක් මයිනෙක්වවත්.
ඒත් අන්න ඒ කපුටවම හෝටන් තැන්නෙදි දවසක් පෙන්නවා අන්න කපුටෙක් හෝටන් තැන්නෙ කියලා. කපුටා ඉන්නෙ දූෂණය උණ පරිසර පද්ධතිවල, හෝටන් තැන්නෙ කපුටෙක් ඉන්න එක සුබ දෙයක් නෙමේ ඉස්සර නම් හිටියෙ නෑ කියලා.
අන්න ඒ එකම කපුටට පරිසරයන් දෙකක් ඇතුළෙ සළකීම් ලැබෙන්නෙ හහස දෙවිදිහකට. දූෂණය වුන පරිසරය ඇතුළෙ කපුටා විශේෂ වුනේ නැතුවට දූෂණ වුන පරිසරය හැකි උපරිමයෙන් පිරිසිදු කරන්නෙ අන්න ඒ කපුටා. දූෂණ නොවුන පරිසරයක අන්න ඒ කපුටා දූෂණයේ පණිවිඩය ගේනවාලු. අන්න එතනදියි අපිට කපුටාව පේන්නෙ.
ඒකදේශීය පක්ශීන්ට උණත් සාමාන්‍ය කුරුල්ලන්ට නොලැබෙන පුන්චි වටිනාකකමක් ලැබුනත් එහෙම ලොකු විශේෂත්වයක් දක්වනවා පේන්න නැහැ සමාජයෙන්.
ඒත් සන්චාරක පක්ශියෙක්ට නම් නොසිතූ විරූ පිළිගැනීමක් ලැබෙනවා. සමහර කාලාවල මාධ්‍යවලින් පවා ආවරණය කරන අවස්ථා නැතිවම නෙමේ. හැබැයි අපිට අමතක වෙනවා ඒ ආවෙ සන්චාරක පක්ශියෙක් කියලා.
අපිත් එක්ක අපේ ජීවිතේ ඉස්සරහට ගෙවන්න ආව කෙනෙක් නෙමේ නිකන්ම නිකන් සන්චාරකයෙක් කියන එක. එයාගෙ සන්චාරයේ පරමාර්ථය මොකක් වුනත් එයා සන්චාරය ඉවර වුනාම ආපහු ගම් බිම් බලා යයි. සමහර විට එයාලගෙ පලාතෙ වසන්තය ඉවර වුනාම එන සීතල දරා ගන්න බැරිව පැනලා ආව කුරුල්ලෙක් වෙන්නත් බැරි නැහැ. එහෙම එක පාරක් පැනලා ආව කුරුල්ලෙක් අපිත් එක්ක අපේ සීතල කාල දරාගෙන ඉදියි කියලා හිතන්නත් අමාරුයි. ඉතින් අපි මතක තියා ගන්න ඕන එයා සන්චාරක කුරුල්ලෙක් කියන එක. එයාගෙ ජීවිතේ එක සෘතුවක් අපි එක්ක ගෙවන්න ආවාට ජීවිතේම ගෙවන්න ආවෙ නැහැ කියන එක.
යන හදද්දි යන්න දෙන්න ඕන තරමට බැදීම් හදාගෙන ඒ කුරුල්ලා හන්දා හැමදාම වටේ හිටපු කුරුල්ලො ටික අත ඇරගන්නෙ නැතිව ජීවත් වෙන්න.
අන්න එතකොට එයත් සතුටින් ඔයත් සතුටින් වටේ අයත් සතුටින්
