මගෙ සුසුම් ඉදහිටක නුබ ගතේ වදිනවද
මගෙ සුසුම් ඉදහිටක නුබ ගතේ වදිනවද
ඒ සුසුම් මත රැදුනු ආදරේ දැනෙනවද
මුහුනු පොත් පිටු අතර මගෙ මතක තියනවද
නුබ හදේ කොනක හෝ මන් තවම ඉන්නවද
පෙරදාක මා ලියූ කවි තාම තියනවද
කවි අතර හන්ගාපු ආදරේ දකිනවද
නුබ දකින හීනවල මං තවම ඉන්නවද
අප මතක හීනයන් යැයි ඔබට සිතෙනවද
ඔබේ මිතුරන් ඉතින් මගෙ ගැනත් අසනවද
නුබ එවිට පිළිතුරක් ලෙස කුමක් කියනවද
අපෙ මතක මතක් වී ඔය ඇසුත් තෙමෙනවද
දුරකතනෙ අස්සෙවත් මන් තවම ඉන්නවද
ඇය
නුබේ ඇස තුළ දිලෙන ආදරේ ඇයටමයි
ඔය හදේ අයිතියත් දැන් ඉතින් ඇයගෙමයි
ඇගෙ පෙමේ අයිතියත් ඈ ලිවුවෙ ඔයාටයි
නමුත් මගෙ හදවතම පතන්නේ ඔයාවයි
සුමිතුරේ අසනවද කතාවක් ඇත මට
කියන්නට ආසමුත් කියලාත් බැහැ නුබට
එක්කෝ නොකියාම රකින්නම් පන ලෙසට
මිතුරුබව වටින හැමදේටම වැඩියෙන් අපට
හිත රිදුන හැමතිස්සෙම හිත හැදුවෙ ඔයාමයි
අඩන්නට ඇසක් මට දුන්නෙ ඔයාමයි
ගෙවෙන හැම මොහොතකම ඇස් හෙව්වෙ ඔයාවයි
මගෙ හදේ පිපෙන මල් දැන් ඉතින් ඔයාටයි
මැදියමේ සිහිනවල ඔබමයි
ගෙවෙන හැම මොහොතකම සිත බැදුනේ ඔයාටයි
ලං වුනත් ලං නොවී දුර යන්නෙ ඔයාමයි
උදාවන වසන්තය දැන් අයිති ඔයාටයි
