Sunday, October 23, 2022

නුබ

නුබ




තරහ වී හඩන විට උහිස්සේ සතපන්න
මගේ පෙම් කතාවක පෙර අපර ගලපන්න
නිදි නැතිව ගෙවපු රෑ එකින් එක ගැන ගන්න
නුබට මෙන් කිසිවෙකුට හැකිවේද ලග ඉන්න

මහ නපුරු හීනයක අතර මැද ඇහැරන්න
තනිකමක් දැනෙන විට ලගට ගෙන සනසන්න
වැඩියෙන්ම මා ඇඩවු පොතේ තතු දැන ගන්න
හැමදාම මා ලගට වී තුරුලෙ නිදි යන්න

මගෙ මුරණ්ඩුම වැඩත් නිහඩවම ඉවසන්න
පුලුන් පිරවූ හදක් ඔබට ඇත මට දෙන්න
දකුණු පස කෙලවරක ඇදේ ගුලිවී නිදන
නුබට මෙන් කිසිවෙකුට හැකිද මා කියවන්න

අසනීප වූ විටක සෙමෙන් මා සිප ගන්න
කදුලු වැල් ගිලිහෙනා විටදි එය සගවන්න
සිනාසී මගෙ මුවේ සිනා වැල් අලවන්න
හැකිවේද නුබටවත් හැර නොයා ලග ඉන්න


ඔහු ලගක නැති දාත් කදුලු පිසදා ගන්න
පුලුන් පිරවූ අතින් මට ටිකක් ඉඩ දෙන්න
තනිකමින් හිත වෙලී ඉකි බිදින රෑ යාමෙ
මුලු ලොවෙන් සගවාන ඔය තුරුලෙ සනසන්න

කනාමැදිරින් සොයා රෑ යාමෙ තනි මකන
නිදි වරා කියන දේ හොදින් අහ ගෙන ඉන්න
හැමදාම හිත පුරා නුබ තියා නුබ රකින
දුඹුරු පැහැ ටෙඩියෙක්ට නුබේ හදවත දෙන්න

Sunday, October 16, 2022

ට්‍රයිඩැක්ස්

ට්‍රයිඩැක්ස් 




හරියට නමක් ගමක් උප්පැන්නයක් නැති මල් ගස් හරි අපූරුවට ගෙවත්ත ලස්සන කරනවා. සමහර විට ඒක මල් ගහක් කියලා අපිම දන්නෙ නැතිව ඒකත් වල් පැලෑටියක් කියන ගොඩට දාලා තියනවා ඇති. හරියට මිමෝසා වගේ. අනිත් ගස්වලට වගේ කිසිම සාත්තුවක් නැතිව ඔහේ හැදෙන ගස් සමහර විට ඉබේ වදවෙලා යාවි. එහෙමත් නැත්තම් අපිම වද කරලා දාවි. කොහොම වුනත් වෙන්නෙ අපිට, අපේ ගෙවත්තට ඒක නැති වෙන එක විතරයි.එක දවසක් නින්දෙන් ඇහැරලා එළියට බැහැලා නිකමට වුවමනාවෙන් වට පිට බැලුවහම කොච්චර ලස්සන ලොකු මල් වත්තක් ගෙදර හදාන තිබ්බත් මොකක්දෝ අඩුවක් දැනෙයි. එතකොට අපි පරක්කු වැඩි වෙයි. ඒ මල් ගහ, එහෙම නැත්තම් වල් ගහ සදහටම අපෙන් සමු අරන් තියෙන්න පුලුවන්. හරියට බාලොලියා වගේ නැත්තම් ට්‍රයිඩැක්ස් වගේ.


පොඩ්ඩක් ඉන්න ට්‍රයිඩැක්ස්! ඒ තරම් ලස්සන නමක් තියන මලක් කොහොමද වද වෙලා ගියෙ. ඒ තරම් ලස්සන නමක්. ට්‍රයිඩැක්ස් නම වගේම මලත් ලස්සනයි මට නම්. 


ඉස්සර ට්‍රයිඩැක්ස් පිපුනම මට හිතෙන්නෙ ලස්සන සුරංගනා ලෝකෙක ඇවිදිනවා වගේ හැගීමක්. ඔව් මං ආසයි ඒක උඩ ඇවිදින්න. මල් පෑගෙන්නෙ නැති වෙන්න. ඒත් කිසිම මලක් මට පෑගුනේ නැහැ කියන්න බෑ. ඒත් මං ආසයි පුංචි පුංචි මල් පිපිලා තියන සුරංගනා ලෝකයක් මැද්දෙන් යනවා වගේ දැනෙන ඒ හැගීමට. මට හිතෙනවා එතකොට ඇලිස්ගේ විස්මලන්තෙ කතාවෙ ඉන්න ඇලිස් මම කියලා. අර ලොකු වෙන බිස්කට් එක කාලා මම ලොකු වෙලා. පුංචි පුංචි ගස් මට පහළින්. සිහින කල්පනා නම් මවන්න කාට කොහොම බැරිද.


මට මතක නැහැ ඇත්තටම මම වයස කීය වෙනකන් ඒ මල් උඩ ඇවිද්දද කියලා..සමහර විට ඒ පහ වසර වගේ වෙන්න ඇති. 


අපේ ගෙදරදි විතරක් නෙමේ ඕන තැනක මම ට්‍රයිඩැක්ස් දැක්කොත් ඒක උඩ ඇවිද්දා. ඒ මල් යාය උඩ. ඔව් ඒක මල් යායක් වගේ පිපෙනවා. හරිම ලස්සනට. 



ඒ ළමයට පිස්සුද ඒ ළමයාගෙ ගෙදර විතරක් නම් කමක් නෑ පිට ගෙවල්වලත් ගිහින් මල් යායවල් පාගලා. ඒ ළමයාගෙ දෙමව්පියො ඒක එපා කියලා නැද්ද කියන ප්‍රශ්නෙත් එන්න පුලුවන්. 


නෑ එපා කියලා නෑ. කොහෙදිවත්. මොකද ඒක පුංචිම පුංචි වල් පැලයක්. මලක් හැදෙන. වල් පැල පෑගුවට අඩුම තරමෙ ගලවලා විසික් කරත් කවුරුත් මොකුත්ම කියන්නෙ නෑ. අඩුම තරමෙ ඒ කාලෙ මම ඒ මලට කියන නමවත් දැන ගෙන හිටියෙ නෑ. ඒ නැතත් ඒ මලට නමක් තියනවාද කියන එක වත්. ඇයි නමක් නැති මලක් තියෙන්න බැයිද?


කාලෙත් එක්ක හැමදේම වෙනස් වුනා. ඉස්සර මිදුලෙ තණකොල වැවෙන්න නොදී තණකොල අයින් කරා. වැලි පේන්න. ඒත් දැන් තණකොල පිටරටින් අරං ඇවිත් වවනවා. මේ අතර ගෙවුණු කාලෙ කොතනකදි හරි ට්‍රයිඩැක්ස් මල් මගෙ ඇස් මායිමෙන් යන්නම යන්න ගිහින්. පුංචි කාලෙ එච්චර ආදරේ කරපු මල මම අන්තිමට දැක්කෙ කොහෙදිද කියන්නවත් මට මතක නෑ. හරියට මං එක දවසක් උදේ නැකිටිද්දි ඒ හැමදේම එක පාරට නැතිවෙලා ගිහින් වගේ. 


මට මේ වෙලාවෙ ඕන ඔයාට තුරුල් වෙන්න. ඔව් එදා වගේ. ට්‍රයිඩැක්ස් ලෝකෙට අමතක වුණේ ඒකෙ නම මිනිස්සු දන්නෙ නැති හන්දද එහෙම නැත්තම් ඒක වල් පැලයක් කියලා මිනිස්සු නම් කරපු හන්දද කියලා අහන්න.


ඒත් මට ඕන දවසක මගේ ගෙදරක තණකොළ වෙනුවට ට්‍රයිඩැක්ස් හිටවන්න. ඒකෙ මල් පිපුණහම ඔයාගෙ අතින් අල්ලන් ඒක උඩ ඇවිදින්න. ඇස් වහගෙන ඒ හැගීම, එහෙම නැත්තම් ඒ විදීම මොකක් හරි එක ඔයත් එක්ක විදින්න. 

සමහර විට පිනි වැටිලා තියෙයි. එතකොට ඒ කකුලට දැනෙන සීතල සීතල ඔයාගෙ තොල් උඩට මාරු කරන්න. ඔව් ඒ මල් යාය මැද්දෙ හිටගෙන වත්ත පුරා එල්ලපු වින්ඩ් චර්ම්ස් වල සද්දෙ අස්සෙන් හරිම සීතල හාදුවක් ඔයා එක්ක බෙදා ගන්න. ඊට පස්සෙ කනට කරලා මං ඔයාට ආදරෙයි කියන්න. ඔයා මට ආදරෙනෙ බබී. ඔයා මගෙ මලනෙ කියනකන් ඔයාගෙ ඇස්  දෙකේ පැටලිලා ඉන්න. අන්න එතකොට හිතන්න දෙයක් නෑ මං ඉන්නෙ සුරංගනා ලෝකෙ.

Sunday, October 9, 2022

ටෙඩියෙක්ට

ටෙඩියෙක්



මගේ සතුටෙදි දරා ඉන්නට

වැටෙන කදුලක් සගව ගන්නට

තනි කමේදිත් තුරුල් වන්නට

නුබ සිටී මට සැම දිනේදිම


පාලු රෑකදි හොරෙන් 

හාදු පොදි තවරන්න

මදුරු ගුමු ගුමුව මැද 

සනීපෙට සැතපෙන්න


උහිස්සක් අවැසි කල 

උරහිසම මට දෙන්න

ගිලිහෙනා කදුලු වැල් 

එකින් එක පිසදන්න


නිමාවක් නැති කතා 

හැමදේම ඉවසන්න

හිත බැදුනු හිත රිදුනු 

තැන් මගෙන් දැන ගන්න


මැදියමේදිත් හොදින් 

පොරෝනා සකසන්න

පාලු මූසල රැයක 

තනි නොකර ලග ඉන්න



නිදි නොමැති රෑවලත් 

තුරුලේම සනසන්න

හැමදාම නුබ සිටන 

බව දනී පෙර මෙන්ම


ඉදහිටක මගෙ බැනුම් 

සමාවී ඉවසගෙන

කෝපි පැහැ ඇස්වලින් 

සිනා සී ලග ඉන්න



බිය වෙලා ඇහැරිච්ච 

රෑකදිත් තනි මකන

"මං මෙතන නිදියන්න"

මුමුණනා ටෙඩියෙක්ට

තරම් පෙම් කළ හැකිද

කිසිදාක කිසිවෙක්ට?









Sunday, October 2, 2022

වැස්ස

වැස්ස



ඇහෙනවාද .... අද උදේ ඉදන්ම මට අහන්න ඕන වුන සද්දෙ. නෑ ඒක සද්දයක් නෙමේ. නිශ්ෂබ්ධකමක්. ඔව් වැහි බිංදු එකින් එක වහලෙට, එහෙම නැත්තම් පීල්ල දිගේ බිමට, අඩුම කොලින් කොලේකට වැටෙන සද්දෙ නැවතිලා පායලා කියලා දැනෙන සද්දෙට. නෑ සද්දෙට නෙමේ නිශ්ෂබ්ධකමට. නිෂ්ශබ්ධකමත් හරි අමුතු සද්දයක් නේද බබා.


මං ඉස්සරම ඉස්සර වැස්සට ආදරේ කළා. හුගාක්ම ඉස්සර. පහු පහු වෙද්දි වැස්ස එන්න කළින් අන්දකාරෙන් පරිසරයම වෙලා ගන්නවා තරම් ඉක්මනට ඒ වැහි අදුර මගෙ ජීවිතේටත් එඹිලා බලන්න ගත්තා. ඔයා දන්නවානෙ. ඉස්සර මට ඕන වුනේ වහිද්දි කොහෙ හරි මුල්ලක ලෝකෙන්ම හැංගිලා පාඩුවෙ දුක් වෙන්න. එක්කො ඇදට වෙලා කල්පනා කරන්න. පුරුද්දට  වැස්ස දිහා බලන් දුක් වුන කාලයක් තිබ්බා. ඉස්සර වගේ වැස්ස බලන පුරුද්ද තිබ්බත් ඒ වැටෙන වැහි පොදවලට වඩා වේගෙන් කදුලු මගේ හදවතේ ගැලුවා. සමහර වෙලාවට එක දෙකක් ඇස්වලින් බේරිලා කම්මුල සිපගත්තා. ඒ කාලෙ ගෙවිලා ගිහින් වසන්තය අරං ඔයා ආවම ඒ හැගීම වෙනස් කළා. හරි අපූරුවට 


ඔව් මං ආයෙම ඉස්සර වගේ වැස්සට ආදරේ කරන්න ගත්තා.  ඔව් වැස්ස දිහා ආදරෙන් බලන්න ගත්තා. වැහි බිංදු වැටිලා හේදිලා ගිය බිම්, මතුවෙච්ච වල ගොඩැලි, ගං වතුර වෙනුවට දූවිලි හේදිලා ගිය ගස් කොලම කොල පාටින් හිනා වෙන හැටි, අලුත් පනක් අරං වගේ ප්‍රබෝධමත් පරිසරය පේන්න ගත්තා. ඉස්සර මට ඕන වුනේ පාලු බංකුවක තෙමි තෙමි ඉදගෙන පාර දිහා බලන් ඉන්න තනියම. ඒත් දැන් මට ඕන වුනේ වැස්සට පැනලා නටන්න, ඔයා එක්ක වැස්සෙ තෙමෙන්නෙ, වැහි වතුර බේරෙද්දි ඔයාව ඉබින්න, තෙමි තෙමි බයික් එකේ යන්න. 


ඒත් ඒ ප්‍රහර්ශයම අරගෙන ආව වැස්ස ආයෙ ආයෙම මාව අවුල් කරනවා. මට විදින්න තිබ්බ තැන් අහුරලා දානවා. මාව අඩවනවා. මට මහ පාලු හැගීමක් අරං එනවා. අපේ හමුවීම්වලට හැම තිස්සෙම බාධා කරනවා. 


එක දවසක් නම් සමාව දීලා අමතක කරන්න තිබ්බා බබා. ඒත් එයා අවුල් කරන්නෙ අපේ දවස් . හොදට හිතලා ඒක කරන්නෙ. 


මං හිතන්නෙ වැස්ස ඔයාට ආදරේ කරනවා බබා. වැස්ස ආසයි ඔයාව විදින්න, ඔයාට එයාව විදින්න දෙන්න. අන්න ඒකයි හැම තිස්සෙම ආදණීය වැස්සකින් ඔයාව තෙමන්නෙ. අපේ හමුවීමවලට වැට බදින්නෙ

Sunday, September 25, 2022

 ඔරලෝසු මුහුණතත් මා දෙසම බලාගෙන

එහෙමෙහේ දුවන කටු දෙකත් මට රවාගෙන

ගී ගයපු සුරගනන් හොදටෝම අඩාගෙන

තනි රැකපු ඔහුත් අද ඈ තුරුලෙ නිදාගෙන



රහසක්

 රහසක්




කැමරාව මත රැදුන දෑතක් 

පන්හිදට පන පොවන සුරතක්

පින්සලක් අත හැරපු සවසක්

අයෙක් වෙත් ඒක තව රහසක්


කෝපි පැහැ ගත් සොදුරු දෑසක්‍ 

ඊ හිසක මෙන් තියුනු බැල්මක් 

මද සිනාවන් පනින දෙතොලක්

ඉද හිටක කැපී යන රැව්ලක්


ජීවිතේ මං කියන තරුවක්

සැමවිටම මා රකිය සුරයක්

හැම මොහොතෙ ලග දැනෙන හැගුමක්

මෙමට ඇත ඒක තව රහසක්


ඉදහිටක නුඹ දකින දවසක් 

වසත් මල් ඇහැ අරින මොහොතක්

මුහුණු පොත මත ලියූ අකුරක්

විඩාවන් නිවන මද සුලගක්


ඉදහිටක ගත රැදෙන සුසුමක්

සීතලෙන් මා වෙලන හැගුමක්

ඔහු නොමැති දින බොහෝ දිගුවක්

ජීවිතය වෙලා ගත් මහ නපුරු අදුරක්


සිසිරයේ හිරු මෙන්ම උණුසුම්

හමන මද පවන මෙන් සැනසුම්

ගිම්කාලෙ මා නිවන තෙපලුම් 

වසත් කල ඔහු කරයි ගෙත්තම්

Sunday, September 18, 2022

සිසිරයේදිත් ලිලී පිපුනා

සිසිරයේදිත් ලිලී පිපුනා





ආදරේ සුන්දරයි කියලා

ඇහැල මල් මුමුණාපු හන්දා

ප්‍රේමයක සිහිනයක් මැවිලා

මං මගේ හදවතම දුන්නා


ආදරය නම් මෙයැයි කියලා

අකුරු මත ඔබ ලියන හන්දා

හැම හීන ඒ තුළින් දැකලා

හදවතම මං නුඹට ලිව්වා


ඔබ මගේ ලොව සදයි හිතලා

අමාවක තනියෙන්ම ගෙවලා

රෑ අහසෙ තරු ගොඩක් දැකලා

හදේ හාවම වෙන්න පතලා


වසන්තය නුඹ ළගම හන්දා

ඔබ නොමැති සෘතු බොහෝ ගෙව්වා

නුඹ මෙමට දෙන සෙනෙහෙ දැකලා

සිසිරයේදිත් ලිලී පිපුනා

Sunday, September 11, 2022

රාත්‍රිය

 රාත්‍රිය




රාත්‍රිය තියෙන්නෙම නුබ පපුවෙ ගුලි වෙන්න

මුදු සුළං හමන්නෙම ඔය තුරුලෙ සනහන්න

තාරුකා සිටින්නෙම නුබ සදයි පෙන්වන්න

නුබ හාදු තවරන්නෙ ඔය සෙනේ දනවන්න


ආදරේ දැනෙන්නෙම ලගට වී මුමුනන්න

අත් දෙකක් පැටලෙන්නෙ පටලාන ඇවිදින්න

කවි අකුරු ලියවෙන්නෙ මගේ පෙම පෙන්වන්න

අපි අපිට බැදෙන්නෙම එක්වෙලා දුර යන්න


මුහුණු පොත තියෙන්නෙම අපි අපට හමුවෙන්න

නුබේ වතගොත සොයා හැමදාම පෙරලන්න

මග හැරුණු කවි ගීත එක්වෙලා කියවන්න

සයිබරය තියෙන්නෙම සැමගෙන්ම සැගවෙන්න


මතකයන් තියෙන්නෙම සොදුරු දින සිහිවන්න

සිහිනයන් දකින්නෙම නුඹ මගෙයි දනවන්න

හැම පැතුම් පතන්නෙම ඔබ අසල දැවටෙන්න

සිනහවන් තියෙන්නෙම කදුලු කැට සගවන්න

Sunday, September 4, 2022

වසත් කල

වසත් කල




නුබේ සිනාවක සෙමින් දැවටී

හාදු නම් මට හරිම මිහිරී

ශීත සෘතු නම් සෙමින් දියවී

මෙ මා නුබ ලගම රැදුනී


මුහුණු පොත් ඇරයුමක ඇමිනී

මින්දදගෙ හීසැරය යැවුනී

අකුරු මත ප්‍රේමයට මත්වී

හදවතම නුබ නමට ලිවුනී


වසත් කල ආබවක් හැගුනී

පුදන පෙම මල් වෙලා පිපුනී

ජීවිතේ නම් මෙයැයි සිතුනී

මං නුබට තව තවත් බැදුනී


ජීවිතේ රැදි තනුව නුබවී

සෑම කවි ඔබ වටා ගෙතිනී

ප්‍රේමයේ සෙනෙහසින් සැනසී

මෙමා නුබ ලගම නිවුනී

Sunday, August 28, 2022

කදුලු

කදුලු




 සදක් නැති අහසකට 

තරුත් ඇත ලග ඉන්න

වැසිත් නැති දිනවලට 

වැවක් ඇත දිය දෙන්න



මලක් බිම වැටෙන විට

පොළව ඇත සිප ගන්න

නුබත් නැති රෑවලට 

කදුලු ඇත ලග ඉන්න

Sunday, August 21, 2022

ආදරය තියෙන්නෙම එකම එක සෘතුවකද

ආදරය තියෙන්නෙම එකම එක සෘතුවකද




ආදරය තියෙන්නෙම එකම එක සෘතුවකද

සිසිරයේ සැදෑවක ඩයිඩ්‍රැක්ස්  නොපිපේද

සරත් කල අතර මැද හිම පියලි නොවැටෙයිද

ආදරය තියෙන්නෙම වසන්තයෙ විතරයිද


ප්‍රේමයෙන් පිරි කලෙක සිනාවක් පමණමද

උණුම උණු කදුලකට මුව සිබිය නො හැකිමද

ඉදහිටක රණ්ඩු වී යළි බැදෙන්නට බැරිද

වසන්තය නැති කලෙක  අපට අප හිමි නැතිද


වැස්සකට පසුව එන දේදුන්න නොපෙනේද

කදුලකම සැගවෙච්ච සෙනහසක් නොදැනේද

මං නුඹට ආදරෙයි එක විටම මුමුණමුද

එකම එක හාදුවක යළි සෙනේ පුරෝමුද


හිටිගමන් දහවලක වැහි අදුර නොවැටේද

වසන්තය අතර මැද මහා වැසි නොවහීද

මිමෝසා පත්‍රයන් දහවලේ නොනිදාද

ඉතින් මේ හැම සෘතුවකම අපේ පෙම දලුදාද

Sunday, August 14, 2022

ඉතින් එච්චරය

 ඉස්සර මම කවි ලිව්වා. බ්ලොග් ලිව්වා. පොත් කියෙව්වා. ෆිල්ම්, ටීවී සීරීස් බැලුවා. පස්සෙ එක දවසක් නැකිටිද්දි හැමදේම අලුපාට වෙලා තිබ්බා. මිමෝසා ගස්වල කටු විතරක්ම පේන්න අරන් තිබ්බා. ට්‍රයිඩැක්ස් මල් ලෝකෙන්ම අතුරුදහන් වෙලා තිබ්බා, මිදි කොලවලට වඩා මේපල් පත්‍රවල හිතුවක්කාරකම ආසා කරපු මට මිදිකොල විතරක්ම පේන්න ගත්තා, රතු ඇපල් නොකෑවත් හලාහල විශ ශරීරගතවෙලා තිබ්බා, ඉදිකට්ටක් ඇගිල්ලෙ ඇනුනෙ නැති උනත් ඇදට ආදරේ හිතෙන්න ගත්තා, අකුරු අමතක වෙලා ගිහින් තිබ්බා, හිම ප්‍රහාරයකට මුහුණ නොදුන්නත් ඒ උදේ හමපු සීතලම සීතල හුලගට අහුවෙලා හදවත ගල් වෙන්න අරන් තිබුනා. රුසියන් සුරංගනා කතා එක්කම ලොකු උන ළමා කාලයක් තිබ්බ මට ඉංග්‍රීසි සුරංගනා කතා විතරක් ම මතක් වෙන්න ගත්තා. ඉතින් එච්චරය




Sunday, August 7, 2022

තුවාල

 තුවාල




රෝස පාට දවස්, නිල් පාට දවස්, ලේ පාට දවස් වගේම, අලු පාට දවස්වලත්, සුදුම සුදු දවස්වලත්, කලුම කලු පාට  අන්දකාර දවස්වලත් මට ඕන ඔයාගෙ අතින් අල්ලන් ඉන්න. ඔයාගෙම විතරක්


මන් කියන්නෙ නැ මන් කවදාවත් ඔයාට රිද්දන්නෙ නෑ කියලා. මොකද මන් දන්නවා මන් අල්ලන් ඉද්දි අත ඇරෙයි කියන බයට මන් තදින් අල්ලයි, එතකොට මගෙ නියපොතුවලට සීරෙයි, තුවාල වෙයි, ලේ ඒවි, සමහර විට ඒ තුවාලවලටම විසබීජ ගිහින් නොදැනුවත්වම ඒවා ලොකු තුවාල වෙයි. මන් තදින් අල්ලන් ඉද්දි මගෙ හිතේ තියෙන්නෙ එකම බය ඔයාව අත ඇරෙයි කියන එක. එතකොට මගෙ ඔලුවට යන්නෙ නෑ ඒ තද කරන විදිහට ඔයාට රිදෙයි කියලා,මගෙම නියපොතු ඔයාව තුවාල කරනවා කියන එක. ඒත් හැමදේම සාමකාමී වෙලා මන් ඔයාගෙ අත දිහා බලද්දි ඒකෙන් ලේ ගලද්දි ඔයාට වඩා මට රිදෙනවා රන්. ඔයා පිලිගත්තත් නැතත් ඔයාට රිද්දන්න කරන හ්ැම දේකින්ම වැඩියෙන් රිදෙන්නෙ මට. මන් පොරොන්දු වෙනවා අනිත් අයගෙන් වන තුවාල වගේම මන්ම කරන තුවාල තුවාලත් මන්ම සනීප කරන්නම්. හිමීට ඔයාට නොරිදෙන්න මන්ම බෙහෙත් දාලා සනීප කරන්නම්

Sunday, July 31, 2022

අහිමි

අහිමි 




නුබ නමට මගේ කවි එකින් එක ලියවුනත්

අපි අපට අහිමි බව අපි අපෙන් හැංගුවත්

 නුබ මෙමට අයිති බව මා නුබට කියූවත්

ඔය සුරතෙ ඇති මුදුව ඔබ ඇගෙන් ලැබූවක්


මා නුබේ පෙම්වතිය බව ලොවට කියූවත්

ඔහු මෙමට පෙම් කරන බව ඇයට වැසූවත්

හැම දාම ලග ඉන්න හෙටක් ගැන පැතූවත්

නුබෙ ඇගේ අයිතියම නීතියෙන් පිදූවක්


ජීවිතේ හැම හීන කදුලු වී ගැලූවත්

අපි අපිට හැංගෙමින් රෑ පුරා හැඩූවත්

නිදි නොමැති රෑ ගණන් එකතු වී ගෙවූවත්

වසන්තය ඇවිත් යයි මේ ලෙසට වතාවක්


රෑ සිහිනවල හොදින් ජීවිතය මැවූවත්

හීනවල පන ලබා දින ගණන් ගෙවූවත්

ආදරේ නුබට මයි අපි අපට කියූවත්

අවදි වී යා යුතුය එයට ඇත වෙලාවක්

Sunday, July 24, 2022

නොමියෙන ආදරේ

නොමියෙන ආදරේ 




නිදි නැතිව රතු වෙච්ච දෙනෙතක

එන තෙක්ම මග බලපු බැල්මක

හිත රිදුනු එක් පුංචි බැනුමක

තිබිය නොහැකිමද ආදරේ නොමියෙන


ඔබ නැතිව තනි වෙච්ච මොහොතක

මට හොරෙන් ගිලිහෙච්ච කදුලක

මුලු ලොවම පාලුවේ යැයි දැනෙන හැගුමක

තිබිය නොහැකිමද ආදරේ නොමියෙන


නුබ කියා සිප ගත්ත රූපෙක

මට පාලුයි යැයි එවූ අකුරක

හුවමාරු කර ගත්ත එක් පුංචි හීනෙක

තිබිය නොහැකිමද ආදරේ නොමියෙන


මධු බදුන පෙරලී බිම වැටුන හවසක

දුම් වැටි අතුරුදන් වන මායාකර්මෙක

මිතුරු හමු අතර මැද එවන ඇමතුමක

තිබිය නොහැකිමද ආදරේ නොමියෙන


වත පුරා මැවුනු නිය රටාවක

ජීවිතය වටහා දුන්න සිපුමක

රාගයම තවරා කරපු සැපුමක

තිබිය නොහැකිමද ආදරේ නොමියන



ඔබ අසල නිරුවත් වෙච්ච දවසක

සැමදේම නුබටමයි කියන මොහොතක

රාගයේ පහසින්ම අප වෙලෙන ක්ෂණයක

තිබිය නොහැකිද ආදරේ නොමියෙන

ඉතින් මා සුපෙම්වත

  ඉතින් මා සුපෙම්වත




ඉතින් මා සුපෙම්වත නුබ කොහේ වෙසෙනවාද

පිපෙන මල් වැසි වෙලා නුබේ වත සිබිනවද

මහ නපුරු මේ කාලෙ නුබ හොදින් වෙසෙනවාද

අත ගත්තු ඈ සුවෙන් නුබේ ලග නිදනවාද


මුහුණු පොතෙ වගතුගත් මන් වගේ සොයනවද

මගහැරුනු ඇමතුමට දෙස්දෙවොල් තියනවාද

නුබ දවන ඉකිබිදුම් ඉදහිටක තියනවද

නුබ ඉතින් සිනාසී ඒ හිසත් සිබිනවද



කටුගාපු කුරුටු කවි ඈ හොදින් බලනවාද

නුබ ලියන කතාවල පෙර අපර සොයනවද

අත රැදුන පන්හිදක් ඇයට අගයක් නැද්ද

සයිබරය කිසි තැනක නොලියන්නෙ ඒකමද


මංගල්‍යය දින තිබූ හිනාවන් එහෙමමද

ඇත්තමයි ඇය හොදයි ලස්සනයි නේද

ඇය දකිනවිට මෙමට රිදෙන බව දන්නවාද

ඇගේ රුව මා ඇසින් වසන්නේ ඒකමද


මට ඇවැසි ලෙස එදා නුබ නොඇන්දේ මන්ද

නුබ රජෙක් ඇත්තමයි නොඇන්දත් මුල් ඇදුම

පෙම් බැන්ද රැවුල කොන්ඩය කපා දැමුවේ ඇයිද

පෙර මෙන්ම නුබත් දැන් ඒවාට ප්‍රිය නැද්ද


ඉතින් නුබ පෙර මෙන්ම රෑ අහස බලනවාද

වලාකුළුවල ඉතින් මගේ රුව සොයනවාද

බ්ලොක් කරපු අය අස්සෙ මගෙ නමත් තියනවාද

ඉදහිටක නුබ හොදින් දැයි ඇවිත් කියනවාද


මන් දුන්න කවි පොතේ කවි තාම තියනවාද

ඉදහිටක කවි අස්සෙ මගේ රුව මැවෙනවාද

අපි අපට කල ප්‍රේමෙ මතක් වී රිදෙනවාද

බ්ලොග් එකට නුබ ඇවිත් හොරපාරෙ යනවාද


නිදි නොමැති රෑවලට අපෙ මතක එබෙනවාද

නුබ එවිට වම්පසින් නිදන ඈ දකිනවාද

මා දවන සුසුමක්ම මා වෙතම පා කරලා

ඉතින් ඇය තුරුලට කරන් නුබ යලිත් නිදනවාද

කෝපි ඇස්

කෝපි ඇස්




ආදරේ බව මටම

සැග වුවත් දෝරෙ යන

මං කැමති ඇස් තමයි

ඔහුගෙ ඒ කෝපි ඇස්


සගවනා සිනා රැල්

හොරහින්ම පිට පනින

මගේ මේ හිත ගත්තු

කෝපි පැහැ ගත්ත ඇස්


එහේ මෙහේ දුර දුවපු 

මගේ වත මත රැදුනු

නැවතිලා ඉගි මරපු

ඇස් තමයි කෝපි ඇස්

 

සිසිරයේ දහවලක

පෙම් හැගුම් පුබුදගෙන

මගේ ලොව වෙත ආව

මං ආස කෝපි ඇස්


ඇස් මතම නැවතිලා

මගේ හිත මත හීන

එකින් එක ගොඩ ගසන

ප්‍රේමයේ කෝපි ඇස්


වැසි දිනක සීතලට

උණුසුමක් දනවනා

විඩාබර ගමනතර

මා නිවා සනහනා

ඉතින් ඒ කෝපි ඇස්



ආදරේ තවරන්න

මගේ ලග නැවතිච්ච 

නැවතිලා කෝල වුන 

ඇස් තමයි කෝපි ඇස් 

Sunday, July 17, 2022

පුලුන් පුරෝපු වලහෙක්‍

ටෙඩී වලහෙක්




නිකමට හිතලා තියනවාද පුලුන් පුරවපු ටෙඩී වලහෙක්ගෙ හදවතත් පුලුන් වලින්ම විතරක් හදලා තියෙන්නෙ මොකද කියලා. ඌසාවෙ මායාකාරයා පොතේ ඉන්න ටින් මිනිසා හදවතක් ඉල්ලන් මායාකාරයා හම්බෙන්න යනවා වගේ එහෙමත් නැත්තම් පඹයා මොලයක් ඉල්ලන් යනවා වගේ අපේ ඇදේ කොනක නිදා ගන්න ටෙඩී වලහා හදවතක් ඉල්ලගෙන මායාකාරයො හොයා ගෙන නොගියෙ ඇයි කියලා. එයාලට තියෙන්නෙ පුලුන් හදවත්. අපේ කදුලුවර බරින් වේදනාවක් දැනෙන හදවත්. ඒ ටෙඩියට තුරුල් වෙලා අඩද්දි අපේ කදුලු උරවගන්න පුලුවන් හදවත්. අපේ මූණෙන් කදුලු අතුරුදහන් කරලා එයාලා ගන්න හදවතක්. 

කවදාවත්ම කදුලු එන්නෙ නෑ කියලා ජීවිතේට එන අය කදුලු විතරක්ම දෙද්දි ඒ කදුලු පිහින්න කිසින පොරොන්දුවක් නොදී බලන් ඉන්නෙ එයාලා. කිසිම ගතු කියවිල්ලක් නොදී උරහිස දෙන්නෙ එයාලා. ආදරේ නොඉල්ලා අපිට ආදරේ විතරක්ම දෙන්නෙ එයාලා.


ඉතින් එන්න අපි පුලුන් පුරෝපු වලහෙක්‍ට ආදරේ කරමු.

Sunday, July 10, 2022

නුබ තාම තරහින්ද

නුබ තාම තරහින්ද





ඉතින් මා ප්‍රිය සොදුර

නුබ තාම තරහින්ද

එදා ඒ මිහිරි රැය

මිහිරිතම නොවුනාට


ආදරේ මෘදු සිපුම්

රාගයට හැරුනාට

අයිති නැති නුබෙ වතේ

අයිතියක් ඇන්දාට


නුබේ අත සිදුරු කල

මගේ දැඩි නිය පහර

නුබේ හද සිදුරු කල

බව නොදැන සිටියෙ මම


මගේ වත මත ඇදුන

ඒ සැපුම් පහරවල්

ගෙන ආපු මිහිරි බව

තවත් නම් පලක් නැත


ප්‍රේමයේ නාමයෙන්

ගැලු කදුලු අපමණය

මා දවන චෝදනා 

තවත් නම් අවැසි නැත

Tuesday, July 5, 2022

හිම + සූර්‍ය + සූරියකාන්ත

හිම + සූර්‍ය +  සූරියකාන්ත



 


එකෝමත් එක රටක හිම පියල්ලක් තිබ්බා. සුදුම සුදුපාට හිම පියල්ලක්. කවදාවත් ඉර ඇහැ නොගැටුන හිම පියල්ලක්. එක දවසක ඉර ගැන ඉරේ උණුසුම ගැන, ඉර කොච්චර ආදරනීයද කියන එක ගැන කතාවක් හම්බුනා. ඉතින් ඒ කතාවෙන් පස්සෙ ඉර ගැන කතා හැම තැනම හොය හොය කියවන්න ගත්තා. ඉරට ආදරේ කරන්න ගත්තා. වසන්තය එනකන් බලන් හිටියා. 


වසන්තය එනකන් බලන් ඉදලා 5542035251 ගතවුනාට පස්සෙ කදුලු බිංදු 587423855645 කට පස්සෙ සුසුම් 5422587421155684 පස්සෙ නිදි නැතුව ගෙවපු දවස් 5841224217421587 පස්සෙ එයා තේරුම් ගත්තා එයා ඇත්තම ඇත්ත හිම පියල්ලක් කියලා.  ඉර දකින්නවත් ඉරට ආදරේ කරන්නවත් හිරු රශ්මියෙ නැහැවෙන්නවත් අයිතියක් නැ කියලා. හැමොම කියන සූරියකාන්ත මලට විතරයි ඉරට ආදරේ කරන්න පුලුවන් කියලා. ඉර හැරෙන හැරෙන පැත්තට හැරි හැරි ඉර විදින්න පුලුවන් කියලා. 


නැ මට ඕන ඉරට ආදරේ කරන්න. පුංචි හිමපියලි එයාටම කියා ගත්තා. 


ඒ ඉරේ රස්නෙන් ඔයා මැරිලා යයි. දියවෙලා යයි ඉරට ආදරේ කරනවා කියලා දැනගත්ත හැමෝම කීවා. 


සංස්කෘතිය, සදාචාරය ගැන ප්‍රශ්න කරා. හිම පියලකට අවසර තියෙන්නෙ හිම මිනිහෙක්ට එහෙම නැත්තම් හිම වලහෙක්ට ආදරේ කරන්න විතරයි හැමෝම කියුවා. 


ඒත් කවුද මේ සීමා දාන්නෙ. හිම පියල්ලට ඕන උනේ ඒ සීමා බිදින්න. ඉර එළියෙ සැනසෙන්න. ඒ රශ්මියෙ නැහැවෙන්න. පිච්චෙනවා කියලා දැන දැනත් ඉරට පූජාවෙන්න. 


සති පූජාව තියෙන්නෙ ඉන්දියාවෙ විතරයි අහලපහල අය හිනා උනා. 


සුදු කියන්නෙ පිවිතුරු බවේ පාට. සුදු පාටට බෑ රතු පාට ඉරට ආදරේ කරන්න. හිම පියලි පිවිතුරුයි. ඉර නපුරුයි. ඉරේ රැස් දරන්න බැ හිම පියළිවලට හැමෝම කිව්වා. 


ඒත් ඒ ඔක්කොම අස්සෙ හිම පියලි තීරණය කරා ඉරට ආදරේ කරන්න. 


සිසිර සෘතුවෙන් මීටර් දෙකයි තුන් කාලක් මෙහාට වෙන්න තියන වසන්ත සෘතුවට අඩිය තිබ්බා. ඔව් ඉර එක්ක ආදරෙන් බැදුනා. ඉරට ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තා. එයා හිම පියල්ලක් කියන එක අමතකම වෙලා යන තරමට ආදරේ කරන්න ගත්තා. ඒත් හිම පියලි ඉරේ රැස්වලටම දිය වෙලා යමින් තිබ්බා. 


ඒ හිම පියලි දියවෙලා ගලන වතුරෙන් සූරියකාන්ත මල තවතවත් ලස්සනට වැඩුනා. ඉරේ පාට එතකොට ඉරේ "සූර්‍ය" කියන නම ඒ ඔක්කොම අයිතින් එක්ක සූරියකාන්ත මල හරිම ආඩම්බරෙන් හිනා උනා. හැමෝම සූරියකාන්ත මල අගේ කලා. හැමෝම ඉර ගැන කතා කරද්දි සූරියකාන්ත මල ගැනත් මතක් කරා.


හැමෝමට ඉරට තමන්ටත් වැඩියෙන් ආදරේ කරපු, වේදනාවක් බවත්, පිච්චෙනවා කියලා දැන දැනත් ඉර එක්ක ආදරෙන් බැදුනු හිම පියලි අමතක වෙලා ගියා. ඉරේ රැස්වලට දියවෙන්න දියවෙන්න ඉරත් හිමපියලි අමතක කරලා දැම්මා ටිකෙන් ටික. ටිකෙන් ටික.  


ඉර සූරියකාන්ත මල එක්ක ආයෙමත් ජීවත් වෙන්න පටන් ගත්තා. සදහටම.

Sunday, July 3, 2022

අපෙ දුව

අපෙ දුව





සින්ඩරෙල්ලාට මෙන්

සුදු අසෙක් පිට නැගපු

කුමරුවෙක් දුර ඇවිත්

කුමරියක් කරපු බව

නොකියාම සගවමුද 

අපේ මේ පොඩි දුවට


කාසීහ නම් ලබපු

ඒ මහා යක්ශයා

පරදවා හිර කරපු

රැජිනියන් හිටපු බව

කියා දෙමු හැම රෑම


ටින්කර් බෙල් හැම විටම

රැක ගත්ත පීටර් පෑන්

අවසානෙ පෙම් කලේ

වින්ඩි නම් කෙල්ලකට

බව කියා හිත හදමු 

හෙමි හෙමින් දැන් සිටම



පෙති හතක් ඇති මලක්

හම්බුනත් ශේන්‍යට

අවසාන පැතුම උව

පුද කලේ මිතු දමට


නිදි කුමරි කතාවද

නොකියවා සැග වුවද

කියා දෙමු අපි ඇයට

සෙනෙහසේ සිපගැනුම්

මායාමය වැලද ගැනීම්

තුල රැදුනු ඒ බලය


ටිකෙන් ටික අපි ඇයට

කියවන්න ඉඩ දෙමුද

ගුරුගීතෙ, පුශ්කින්ව

ගෝර්කිගෙ අම්මාව


එවිට ඇය යම් දිනක

දකිනු ඇත ලෝකයම

වඩ වඩා සුන්දරව



අන්න ඒ නිසා නුබ

හෙට එද්දි ගෙන එන්න

කොයියෝගෙ පොත් ටිකම

මට නෙමේ මතු දිනක

ඉපදෙනා අපෙ දුවට 😏

Tuesday, June 28, 2022

උදා හිරු එළිය නුබ

උදා හිරු එළිය නුබ




 උදා හිරු එළිය නුබ

සුබ සිතුම් පුබුදුවන

හැම විටම කදුලු සිඹ

සිනාවක් මට ගෙනෙන


රෑ අහසෙ තරුව නුබ

ජීවිතේ මග කියන

ලං වුනත් ලං නොවී

ඈතින්ම ඇවිද යන


වසත්කල වැස්ස නුබ

අවාරේ ඇදහැලෙන

හෙමි හෙමින් සිත තෙමා

වේදනා පුරෝලන


ලස්සනම කවිය නුබ

පද පේලි නොගැලපුන

නමුදු හැම අකුරකම

ආදරේ සුව දැනුන


මගෙ දිවියෙ සදයි නුබ

ප්‍රේමයෙන් මත් කරන

රාගයේ මාවතේ

කිසි දිනක හමු නොවන

Tuesday, June 21, 2022

 



මට රිදෙන හැම තැනම

පැලැස්තර අලෝගෙන

ගලන හැම කදුලක්ම

සිනාවක සගව ගෙන


මා දවන තනි කමත්

තනියෙන්ම දරාගෙන

හිදින්නම් අද මෙන්ම

හෙටත් මග බලාගෙන

Tuesday, June 14, 2022

ඇට්ටේරියා

 ඇට්ටේරියා




ආයෙමත් ඇට්ටේරියා මල් පිපිලා. සමහර මල් පෙති හැලිලා. සුදු පාවඩ එලලා වගේ. සුවද හැම තැනම. ඇට්ටේරියා කියන්නෙ මන් ආසම සුවදක්. පුංචි කාලෙ ඉදන්ම. මල් පිපීගෙන එන මුල් කාලෙ රෑට ඒ මල් සුවද ජනේලෙට තට්ටු කරන්නෙ හරි ආදරෙන්. ජනේලේ ඇරලා ආරාධනා කළා හෝ නොකළා හිමින් සැරේ කාබරේට රිංගන්නෙ අමුතුම හැගීමක් හිතට දීලා. පුංචි කාලෙ සුදු පාට පාවඩ වගේ තියන මල් පෙති උඩ ඇවිදින්නයි ඇට්ටේරියා අත්තක් හොලවලා ඒ මල් වැස්සෙ තෙමෙන්නයි ගොඩක් ආසා කරා. ඒත්  දැන් කාලෙ වෙනස් වෙලා. ඒත් ඒ මල් සුවද අදත් ඊයෙ වගේම ජනේලෙට තට්ටු කරනවා. ඉතින් මන් ජනේලෙ අරින්නද එපාද කියලා කල්පනා කරන්න කලින් දකුණු කම්මුලේ තියන  පුංචි කදුලු බිංදුවක් අතට ගන්නවා. හැමදාම දොරකඩම තියන ඇට්ටේරියා ගහේ මල් පිපෙන්නෙ මොන කාලෙටද  අවුරුද්දකට කී පාරක් පිපෙනවාද කියන එක මන් දන්නෙ නෑ. නැහැ ඒක හොයන්න ඕන කමක් නෑ. හැමදෙයක්ම අහම්බෙන් වෙනකොටයි ලස්සන. විදීමක් තියෙන්නෙ. මුල් කාලෙ රෑට විතරක් ඒ සුවද එද්දි ඇට්ටේරියා මල් පිපිලාද කියලා දැන ගන්න එන ඕන කම, වැරදිලා නහයට නැතත් මනසට ඒ සුවද දැනෙන දවස් නැතුවමත් නෙමේ.  

ඉතින් එදත් ඒ වගේ දවසක්. නොහිතපු මොහොතක ජනේලෙට තට්ටු කරනවා. විදින්න ආසා උනත් හදවතේ කැටිවුන බයත් එක්ක රෑ ජනේලෙ අරින්න මන් කල්පනා කරනවා. ඒත් ඒ සුවද විදින්න හදවත කියනවා. මන් ජනේලෙ අරිනවා. අලුත් බලාපොරොත්තු ගොඩක් එක්ක. ඔව් වසන්ත කාලෙ පුරාම ඒ සුවද මාව ජීවත් කරවනවා, හුස්මත් එක්ක ජීවිතේ දෙනවා. හුස්ම කියන්නෙ ඒ මල් සුවද තැවරිලා එන ඔක්සිජන් විතරමයි කියලා විශ්වාසයක් ඇති කරවනවා. මල් පෙති උඩ මාව නලවනවා ඒත් ටික ටික ඒ මල් එකින් එක පරවෙනවා. ටිකෙන් ටික ඒ සුවද නැතිව හුස්ම ගන්න පුරුදු කරවලා මල් ටික හැලිලා යනවා. සුපුරුදු විදිහට මල් නැති ගහ දොරකඩ තනි රකිනවා. ඉදහිටක මලක් පිපෙනවා. මන් බලෙන් ඒ මල නහයට ලං කරලා සුවද විදිනවා. සමහර වෙලාවට මන් ආදරේ වැඩි කමට ඉබිද්දි පෙත්තක් දෙකක් හැලෙනවා. මන් දන්නෙ නෑ ආයෙ කවදා මල් පිපෙයිද කියලා. ආයෙ කවදාවත්ම කලින් වගේ ගහ පිරෙන්නම මල් නොපිපෙයිද කියන්නවත් මන් දන්නෙ නෑ. ඒත් මන් බලන් ඉන්නවා.

Saturday, June 11, 2022

එකෝමත් එක කතාවක්

  එකෝමත් එක රටක හිම පියල්ලක් තිබ්බා. සුදුම සුදුපාට හිම පියල්ලක්. කවදාවත් ඉර ඇහැ නොගැටුන හිම පියල්ලක්. එක දවසක ඉර ගැන ඉරේ උණුසුම ගැන, ඉර කොච්චර ආදරනීයද කියන එක ගැන කතාවක් හම්බුනා. ඉතින් ඒ කතාවෙන් පස්සෙ ඉර ගැන කතා හැම තැනම හොය හොය කියවන්න ගත්තා. ඉරට ආදරේ කරන්න ගත්තා. වසන්තය එනකන් බලන් හිටියා.

වසන්තය එනකන් බලන් ඉදලා 5616150005431 දවසක් ගත වුනාට පස්සෙ කදුලු බිංදු 605224733672224 කට පස්සෙ සුසුම් 7852369522654553 පස්සෙ නිදි නැතුව ගෙවපු දවස් 8226823.0476324228 පස්සෙ එයා තේරුම් ගත්තා එයා ඇත්තම ඇත්ත හිම පියල්ලක් කියලා. ඉර දකින්නවත් ඉරට ආදරේ කරන්නවත් හිරු රශ්මියෙ නැහැවෙන්නවත් අයිතියක් නැ කියලා. හැමොම කියන සූරියකාන්ත මලට විතරයි ඉරට ආදරේ කරන්න පුලුවන් කියලා. ඉර හැරෙන හැරෙන පැත්තට හැරි හැරි ඉර විදින්න පුලුවන් කියලා.
නැ මට ඕන ඉරට ආදරේ කරන්න. පුංචි හිමපියලි එයාටම කියා ගත්තා.
ඒ ඉරේ රස්නෙන් ඔයා මැරිලා යයි. දියවෙලා යයි ඉරට ආදරේ කරනවා කියලා දැනගත්ත හැමෝම කීවා.
සංස්කෘතිය, සදාචාරය ගැන ප්රශ්න කරා. හිම පියලකට අවසර තියෙන්නෙ හිම මිනිහෙක්ට එහෙම නැත්තම් හිම වලහෙක්ට ආදරේ කරන්න විතරයි හැමෝම කියුවා.
ඒත් කවුද මේ සීමා දාන්නෙ. හිම පියල්ලට ඕන උනේ ඒ සීමා බිදින්න. ඉර එළියෙ සැනසෙන්න. ඒ රශ්මියෙ නැහැවෙන්න. පිච්චෙනවා කියලා දැන දැනත් ඉරට පූජාවෙන්න.
සති පූජාව තියෙන්නෙ ඉන්දියාවෙ විතරයි අහලපහල අය හිනා උනා.
සුදු කියන්නෙ පිවිතුරු බවේ පාට. සුදු පාටට බෑ රතු පාට ඉරට ආදරේ කරන්න. හිම පියලි පිවිතුරුයි. ඉර නපුරුයි. ඉරේ රැස් දරන්න බැ හිම පියළිවලට හැමෝම කිව්වා.
ඒත් ඒ ඔක්කොම අස්සෙ හිම පියලි තීරණය කරා ඉරට ආදරේ කරන්න.
සිසිර සෘතුවෙන් මීටර් දෙකයි තුන් කාලක් මෙහාට වෙන්න තියන වසන්ත සෘතුවට අඩිය තිබ්බා. ඔව් ඉර එක්ක ආදරෙන් බැදුනා. ඉරට ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තා. එයා හිම පියල්ලක් කියන එක අමතකම වෙලා යන තරමට ආදරේ කරන්න ගත්තා. ඒත් හිම පියලි ඉරේ රැස්වලටම දිය වෙලා යමින් තිබ්බා.
ඒ හිම පියලි දියවෙලා ගලන වතුරෙන් සූරියකාන්ත මල තවතවත් ලස්සනට වැඩුනා. ඉරේ පාට එතකොට ඉරේ "සූර්ය" කියන නම ඒ ඔක්කොම අයිතින් එක්ක සූරියකාන්ත මල හරිම ආඩම්බරෙන් හිනා උනා. හැමෝම සූරියකාන්ත මල අගේ කලා. හැමෝම ඉර ගැන කතා කරද්දි සූරියකාන්ත මල ගැනත් මතක් කරා.
හැමෝමට ඉරට තමන්ටත් වැඩියෙන් ආදරේ කරපු, වේදනාවක් බවත්, පිච්චෙනවා කියලා දැන දැනත් ඉර එක්ක ආදරෙන් බැදුනු හිම පියලි අමතක වෙලා ගියා. ඉරේ රැස්වලට දියවෙන්න දියවෙන්න ඉරත් හිමපියලි අමතක කරලා දැම්මා ටිකෙන් ටික. ටිකෙන් ටික.
ඉර සූරියකාන්ත මල එක්ක ආයෙමත් ජීවත් වෙන්න පටන් ගත්තා. සදහටම.



Tuesday, March 22, 2022

රාත්‍රී මියදිලා තිබුනා



රාත්‍රී මියදිලා තිබුනා





ප්‍රේමයේ කවි ඔහේ ලියවුන

ඔබේ ලග මා නිවී සැනසුන

ආදරේ සුව හිතේ තැවරුන

රාත්‍රී මියදිලා තිබුනා


පිපෙන මල් දෙස බලා හිනහුන

වැටෙන කොල මත විඩා තවරපු

හමන සුලගින් පවා සනසපු

වසත් කල අවසන්ව තිබුනා


ගිම්හාන හිරු රැසින් වේලුනු

සිසිරයේ සීතලෙන් ගල්වුනු

ප්‍රේමයේ කවි කිසිත් නොගැයුනු

හදවතක් පපු දෙකක තිබුනා


නුබ නොමැති මහ රෑක

නෙත් අගින් බිම වැටුනු

කදුලු බිදු කැට අතර

ලේ බිදිති එක දෙකක් තිබුනා


එළිබසින්නට බලාගෙන සිටි

ලොවෙන් සගවා සිටිය ඉකියක

අපට අප අත් හැරී යන ඉගි

මහ ගොඩක් ගැලපිලා තිබුනා


ජීවිතේ එක පාලු දවසක

මටත් නොදැනිම හෙලුන සුසුමක

නුබට නොකියම දරාගෙන සිටි

කතාවක් සැගවිලා තිබුනා


නුබට අමතක අපේ මතකය

කොහේදෝ එක අදුරු මුල්ලක

යන්තමින් තව හුස්ම අරගෙන

ජීවිතය අල්ලගෙන වුන්නා

Tuesday, March 15, 2022

හිටිය හැටි මතකයිද හැමදේම බෙදාගෙන




හිටිය හැටි මතකයිද හැමදේම බෙදාගෙන


ඉස්සරත් මේ වගේ උදේ රෑ නිදි නැතිව

අපි අපිම හීනයන් මහ ගොඩක් මවාගෙන

ආදරේ මහ ගොඩක් හදවතේ රදෝගෙන

හිටිය හැටි මතකයිද හැමදේම බෙදාගෙන


නුබ අනේ ගියෙ කොයිද ඉක්මනින් එන්නැද්ද

ප්‍රශ්නයන් මහ ගොඩකි තනිව විසදාගම්ද

දැන් ඉතින් නිදාගමු හෙටත් ලෙක්චස් නේද

ඉතින් මේ හැමදේම අතීතය විතරයිද


මගේ තැන අරගත්ත කෙනෙක් දැන් නුබට ඇති

මට කියපු හැමදේම ඇයට දැන් කියනවැති

හිටිගමන් මතකයක මගේ නම රැදෙනවැති

ම‍තක්වී අපේ ගැන ඔය හදත් රිදෙනවැති


Tuesday, March 8, 2022

හැකිවෙයිද වරක්වත් ඉඩ දෙන්න

 




හැකිවෙයිද වරක්වත් ඉඩ දෙන්න



හැකිවෙයිද වරක්වත් ඉඩ දෙන්න
මුහුණුපොත් පිටු අතර සැග වෙන්න
මියගියපු අතීතය ගොඩ ගන්න
හැරගියපු පෙම්වතා දැකගන්න

කවිකාර ඇස් අස්සෙ තනි වෙන්නන
මං නැතුව ගෙව්ව දින ගැන ගන්න
මා නොවන ඔහුගෙ සද දැක ගන්න
සිනාවක් පමණක්ම මට ගන්න

මියදිච්ච මතකයන් පරිසරේ හැම තැනම
ඔහු තනපු හීනයන් හදවතේ ඇත තවම
මා නුබට දුන්න හිතෙ අයිතියත් ඔහු සතුය
මං දකින හීනවල රැදෙන්නෙත් ඒ රුවය


Tuesday, March 1, 2022

සිනා සෙන්නම් මමත් ඉදහිට

සිනා සෙන්නම් මමත් ඉදහිට
නුබට නොව මා බැන්ද ප්‍රේමෙට


අසයිමන්ට් මත දින ගෙවන කොට
නින්ද ඇවිදින් ඉගි කරන කොට
සයිබරය තුළ සොයා ගෙන නුබ
ඕපයක් දොඩවන්න හැක මට

ගිම්කාලෙ හද දවන තනිකම
වසත්කල මල් දරන අතු ගැන
හැමදේම රස කර කියන්නට
පෙම්වතෙක් නොව සුමිතුරෙක් ඇත

ජීවිතේ අප නැගූ පිය මග
එක්ව ආ මුත් එක් නොවූ අප
බැදුනු අත් හෙට එහෙම්මම බැද
ඉදිමු ඈතින් හෙටත් මේ ලෙස

සැමට හොරහින් මගේ සෙනෙහස
වීසි කර හදවතේ කොනකට
සිනා සෙන්නම් මමත් ඉදහිට
නුබට නොව මා බැන්ද ප්‍රේමෙට

Tuesday, February 22, 2022

මගෙ සුසුම් ඉදහිටක නුබ ගතේ වදිනවද

 මගෙ සුසුම් ඉදහිටක නුබ ගතේ වදිනවද



මගෙ සුසුම් ඉදහිටක නුබ ගතේ වදිනවද

ඒ සුසුම් මත රැදුනු ආදරේ දැනෙනවද

මුහුනු පොත් පිටු අතර මගෙ මතක තියනවද

නුබ හදේ කොනක හෝ මන් තවම ඉන්නවද



පෙරදාක මා ලියූ කවි තාම තියනවද

කවි අතර හන්ගාපු ආදරේ දකිනවද

නුබ දකින හීනවල මං  තවම ඉන්නවද

අප මතක හීනයන් යැයි ඔබට සිතෙනවද


ඔබේ මිතුරන් ඉතින් මගෙ ගැනත් අසනවද

නුබ එවිට පිළිතුරක් ලෙස කුමක් කියනවද

අපෙ මතක මතක් වී ඔය ඇසුත් තෙමෙනවද

දුරකතනෙ අස්සෙවත් මන් තවම ඉන්නවද

Tuesday, February 15, 2022

ඇය

ඇය

නුබේ ඇස තුළ දිලෙන ආදරේ ඇයටමයි

ඔය හදේ අයිතියත් දැන් ඉතින් ඇයගෙමයි

ඇගෙ පෙමේ අයිතියත් ඈ ලිවුවෙ ඔයාටයි

නමුත් මගෙ හදවතම පතන්නේ ඔයාවයි

Tuesday, February 8, 2022

 



 සුමිතුරේ අසනවද කතාවක් ඇත මට

කියන්නට ආසමුත් කියලාත් බැහැ නුබට

එක්කෝ නොකියාම රකින්නම් පන ලෙසට

මිතුරුබව වටින හැමදේටම වැඩියෙන් අපට


හිත රිදුන හැමතිස්සෙම හිත හැදුවෙ ඔයාමයි

අඩන්නට ඇසක් මට දුන්නෙ ඔයාමයි

ගෙවෙන හැම මොහොතකම ඇස් හෙව්වෙ ඔයාවයි

මගෙ හදේ පිපෙන මල් දැන් ඉතින් ඔයාටයි


මැදියමේ සිහිනවල ඔබමයි

ගෙවෙන හැම මොහොතකම සිත බැදුනේ ඔයාටයි

ලං වුනත් ලං නොවී දුර යන්නෙ ඔයාමයි

උදාවන වසන්තය දැන් අයිති ඔයාටයි

Tuesday, February 1, 2022




කවිකාර සුපෙම්වත සොරෙන් ඉගි බිගි පාන

ජීවිතේ මාවතේ  එහෙ මෙහේ ඇවිද යන

පෙම්වතා නොවේ මම හැකි විටක පෙම් කරන

සුමිතුරා පමනමය හැමදාම ලග රැදෙන

Wednesday, January 5, 2022


 සීතලම මදනලේ හැකිවෙයිද දුර යන්න

මගෙ කදුලු බිදු අරන් දුර ඈත පියඹන්න

නුබේ මතකයම ඇති බිදුන සිත සනසන්න

හැකිවෙයිද මගෙ ලොවට ඉරක් වී පායන්න