වැස්ස

වැස්ස

දන්නවාද මේ වැස්ස අදත් නුබ වගේමයි

හිරිකඩින් මා තෙමා මා විඩා නිවාලයි

දන්නවද මල් තුහින මං වගෙම කෝඩයි

ලග රැදෙන දවසකට මල් උනත් ආසයි

හිරි පොදම වැසි උනත් මට හරිම සීතයි

නුබ ලගක නැති දාක වගේ සිත වෙහෙසයි

කුරුලු කිචි බිචිය වුව දුර දුවාවාගෙයි

නුඹේ ඇමතුම් නොමැති දින මේ වගෙම පාලුයි

පෙම්වතුන්ටයි වැස්ස මුමුණනා කවියොයි

වැස්ස ගැන කතන්දර විමසනා දරුවොයි

අමතකම කර ඇත්තෙ ඒ අහසෙ පාටයි

මන් ලගක නැති දාට නුබෙ හදත් එහෙමයි

වැස්සකට පසු එබෙන දේදුන්න වාගෙයි

මා හදම කිතිකවා නුබ සෙමෙන් සිනාසෙයි

කෝපි බදුනක ඇත්තෙ දිය කරපු ජීවෙයි

කෝපි පැහැ ඇස් ඇත්තෙ නුබට නම් ඒකයි

කවිය

 මා හිතේ මා ගතේ වේදනා දුරලන්න 

උදෑසන හිරු එලිය වගේ මා පුබුදන්න 

රෑ කාලෙ සද වෙලා ඔය පෙමින් නලවන්න

ඉතින් මා සුපෙම්වත කවියක්ව ලග ඉන්න

ඇතැම් පද නොගැලපෙන නමුත් ගලපා ගන්න

විරිත් වරදින තැනක වරද පහදා දෙන්න 

අකුරු දොස් ඇති තැනක් දුටු තැනම පෙන්වන්න 

පෙර වගෙම හෙට දිනත් කවියෙක්ව ලග ඉන්න

 කතාවක් තිබිය යුතු පොතක් මත පමණමද? 

තනුවකුත් යෙදිය යුතු කවියකට විතරමද?

අපි අපේ කීව හැකි නිහඩවම පමණමද?

හදවතක් රැකිය යුතු බිරිදක්ව විතරමද?

මන් ආසම මල් අතර මුල් තැනක් දෙන්න පුලුවන් මලක් තමයි මිමෝසා මල්. ඔව් මිමෝසා මල්. එහෙම නැත්තම් නිදි කුම්බා මල. ඒත් මන් එහෙම ලේසියකට නිදි කුම්බා කියන නම පාවිච්චි කරන්නේ නෑ. මන්දා මට ඒකෙ මොකක් හරි නොගැලපීමක් දැනෙනවා. ඒ තරම් සෞන්දර්යාත්මක ගහකට ඇයි එච්චර කැත නමක් දැම්මෙ කියන එක. ලස්සන කැත එක එක්කෙනාට සාපේක්ෂ හන්දා ඒක හරිම කැත  නොගැලපෙන නමක් කියලා පේන්නෙ මට විතරක් වෙන්න පුලුවන්.  ඒත් ඒ නමට මම කැමති නෑ. මන් ලෑස්ති වුනේ නම් මිමෝසා ගැන කියන්න නෙමේ. ඒත් මේක පටන් ගන්න ඒ තරම් ලස්සන ගැලපෙන තැනක් මට හොයා ගන්න මට බැරි වුනා.

එයා එක්ක ඔහේ කියවන කාලෙ, මුලක් මැදක් අගක් නැතිව ඉබේම කියවෙච්ච කාලෙ මන් ලෝකෙ දකින විදිහ මට පේන විදිහ එයා එක්ක බෙදා ගත්තු කාලෙ එයා ලෝකෙ දකින විදිහ මට කියලා දීපු කාලෙ මල් ගැනත් අපි කතා කරා. ඔව් මන් කීවා මන් කැමති නෑ මල්වලට වැඩිය කියලා. ඒත් සූරිය කාන්ත් මල්වලට, මිමෝසා මල්වලට මන් ආසයි කියලා.

අන්න එහෙමයි මේ කතාව පටන් ගන්න ඕන. මන් ඇත්තටම නිදි කුම්බා කියන නමට කොච්චර අකමැතිද කියන එක කියද්දි එයාගෙ කිව්වෙ '' ලන්කාවෙ කුරුල්ලන්ගෙ නම් බලන්න. ඔයාට දුක හිතෙයි'' කියන එක. අන්න එදාම මම තීරනය කළා ලන්කාවෙ ඒකදේශීය කුරුල්ලො ගැන නම් හොයා බලන්නෙ නෑමයි කියලා. පහ වසෙ ශිෂ්‍යත්වෙට කට පාඩම් කරපු කුරුල්ලන්ගෙ නමුත් මගෙ වාසනාවට මට අමතක වෙලා ගිහින්. කොහොමත් ලොකුවට කුරුල්ලො ගැන උනන්දුවක් මගෙ තිබ්බෙ නෑ. කුරුල්ලො දිහා බලන් හිටපු වෙලාවල්, උන් හවසට පියාඹනවා බලාගෙන හිටපු වෙලාවල් තිබ්බා උනත් මන් කුරුල්ලො බලන්නම කියලා හිතාගෙන පොඩි කාලෙන් පස්සෙ එළියට බැහැපු දවස් ඇත්තෙ අතෙ ඇගිලි ගාණටත් වඩා අඩුවෙන් වෙන්න ඇති.

ඕකත් නෙමේ කියන්න ඕන වුනේ.

මට කියන්න ඕන වුනේ කුරුල්ලො ගැන.

ලන්කාවට ආවේනික වුන ඒකදේශික කුරුල්ලො ඕන තරම් ඉන්නවා. දකින්න නම් අමාරුයි තමයි ඒත් ඉන්නවා. එතකොට අපි ගෙයින් එළියට බැස්සහම අපිට පේන හම්බෙන කුරුල්ලොත් ඕන තරම්. හැමදාම අපිට පේන්න ඉන්න කුරුල්ලෙක් දකින එක හරිම සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලා. කවුරුත් කාටවත් වැරදිලාවත් අපි නිතර දකින කපුටෙක් පෙන්නන්නෙ නෑ. අන්න බලන්න ලස්සන කපුටෙක් ඉන්නවා කියලා. නැත්තම් පරවියෙක්, දෙමලිච්චෙක් මයිනෙක්වවත්.

ඒත් අන්න ඒ කපුටවම හෝටන් තැන්නෙදි දවසක් පෙන්නවා අන්න කපුටෙක් හෝටන් තැන්නෙ කියලා. කපුටා ඉන්නෙ දූෂණය උණ පරිසර පද්ධතිවල, හෝටන් තැන්නෙ කපුටෙක් ඉන්න එක සුබ දෙයක් නෙමේ ඉස්සර නම් හිටියෙ නෑ කියලා.

අන්න ඒ එකම කපුටට පරිසරයන් දෙකක් ඇතුළෙ සළකීම් ලැබෙන්නෙ  හහස දෙවිදිහකට. දූෂණය වුන පරිසරය ඇතුළෙ කපුටා විශේෂ වුනේ නැතුවට දූෂණ වුන පරිසරය හැකි උපරිමයෙන් පිරිසිදු කරන්නෙ අන්න ඒ කපුටා. දූෂණ නොවුන පරිසරයක අන්න ඒ කපුටා දූෂණයේ පණිවිඩය ගේනවාලු. අන්න එතනදියි අපිට කපුටාව පේන්නෙ.

ඒකදේශීය පක්ශීන්ට උණත් සාමාන්‍ය කුරුල්ලන්ට නොලැබෙන පුන්චි වටිනාකකමක් ලැබුනත් එහෙම ලොකු විශේෂත්වයක් දක්වනවා පේන්න නැහැ සමාජයෙන්.

ඒත් සන්චාරක පක්ශියෙක්ට නම් නොසිතූ විරූ පිළිගැනීමක් ලැබෙනවා. සමහර කාලාවල මාධ්‍යවලින් පවා ආවරණය කරන අවස්ථා නැතිවම නෙමේ. හැබැයි අපිට අමතක වෙනවා ඒ ආවෙ සන්චාරක පක්ශියෙක් කියලා.

අපිත් එක්ක අපේ ජීවිතේ ඉස්සරහට ගෙවන්න ආව කෙනෙක් නෙමේ නිකන්ම නිකන් සන්චාරකයෙක් කියන එක. එයාගෙ සන්චාරයේ පරමාර්ථය මොකක් වුනත් එයා සන්චාරය ඉවර වුනාම ආපහු ගම් බිම් බලා යයි. සමහර විට එයාලගෙ පලාතෙ වසන්තය ඉවර වුනාම එන සීතල දරා ගන්න බැරිව පැනලා ආව කුරුල්ලෙක් වෙන්නත් බැරි නැහැ. එහෙම එක පාරක් පැනලා ආව කුරුල්ලෙක් අපිත් එක්ක අපේ සීතල කාල දරාගෙන ඉදියි කියලා හිතන්නත් අමාරුයි. ඉතින් අපි මතක තියා ගන්න ඕන එයා සන්චාරක කුරුල්ලෙක් කියන එක. එයාගෙ ජීවිතේ එක සෘතුවක් අපි එක්ක ගෙවන්න ආවාට ජීවිතේම ගෙවන්න ආවෙ නැහැ කියන එක.

යන හදද්දි යන්න දෙන්න ඕන තරමට බැදීම් හදාගෙන ඒ කුරුල්ලා හන්දා හැමදාම වටේ හිටපු කුරුල්ලො ටික අත ඇරගන්නෙ නැතිව ජීවත් වෙන්න.

අන්න එතකොට එයත් සතුටින් ඔයත් සතුටින් වටේ අයත් සතුටින්

නුබ

නුබ

තරහ වී හඩන විට උහිස්සේ සතපන්න

මගේ පෙම් කතාවක පෙර අපර ගලපන්න

නිදි නැතිව ගෙවපු රෑ එකින් එක ගැන ගන්න

නුබට මෙන් කිසිවෙකුට හැකිවේද ලග ඉන්න

මහ නපුරු හීනයක අතර මැද ඇහැරන්න

තනිකමක් දැනෙන විට ලගට ගෙන සනසන්න

වැඩියෙන්ම මා ඇඩවු පොතේ තතු දැන ගන්න

හැමදාම මා ලගට වී තුරුලෙ නිදි යන්න

මගෙ මුරණ්ඩුම වැඩත් නිහඩවම ඉවසන්න

පුලුන් පිරවූ හදක් ඔබට ඇත මට දෙන්න

දකුණු පස කෙලවරක ඇදේ ගුලිවී නිදන

නුබට මෙන් කිසිවෙකුට හැකිද මා කියවන්න

අසනීප වූ විටක සෙමෙන් මා සිප ගන්න

කදුලු වැල් ගිලිහෙනා විටදි එය සගවන්න

සිනාසී මගෙ මුවේ සිනා වැල් අලවන්න

හැකිවේද නුබටවත් හැර නොයා ලග ඉන්න

ඔහු ලගක නැති දාත් කදුලු පිසදා ගන්න

පුලුන් පිරවූ අතින් මට ටිකක් ඉඩ දෙන්න

තනිකමින් හිත වෙලී ඉකි බිදින රෑ යාමෙ

මුලු ලොවෙන් සගවාන ඔය තුරුලෙ සනසන්න

කනාමැදිරින් සොයා රෑ යාමෙ තනි මකන

නිදි වරා කියන දේ හොදින් අහ ගෙන ඉන්න

හැමදාම හිත පුරා නුබ තියා නුබ රකින

දුඹුරු පැහැ ටෙඩියෙක්ට නුබේ හදවත දෙන්න

ට්‍රයිඩැක්ස්

ට්‍රයිඩැක්ස් 

හරියට නමක් ගමක් උප්පැන්නයක් නැති මල් ගස් හරි අපූරුවට ගෙවත්ත ලස්සන කරනවා. සමහර විට ඒක මල් ගහක් කියලා අපිම දන්නෙ නැතිව ඒකත් වල් පැලෑටියක් කියන ගොඩට දාලා තියනවා ඇති. හරියට මිමෝසා වගේ. අනිත් ගස්වලට වගේ කිසිම සාත්තුවක් නැතිව ඔහේ හැදෙන ගස් සමහර විට ඉබේ වදවෙලා යාවි. එහෙමත් නැත්තම් අපිම වද කරලා දාවි. කොහොම වුනත් වෙන්නෙ අපිට, අපේ ගෙවත්තට ඒක නැති වෙන එක විතරයි.එක දවසක් නින්දෙන් ඇහැරලා එළියට බැහැලා නිකමට වුවමනාවෙන් වට පිට බැලුවහම කොච්චර ලස්සන ලොකු මල් වත්තක් ගෙදර හදාන තිබ්බත් මොකක්දෝ අඩුවක් දැනෙයි. එතකොට අපි පරක්කු වැඩි වෙයි. ඒ මල් ගහ, එහෙම නැත්තම් වල් ගහ සදහටම අපෙන් සමු අරන් තියෙන්න පුලුවන්. හරියට බාලොලියා වගේ නැත්තම් ට්‍රයිඩැක්ස් වගේ.

පොඩ්ඩක් ඉන්න ට්‍රයිඩැක්ස්! ඒ තරම් ලස්සන නමක් තියන මලක් කොහොමද වද වෙලා ගියෙ. ඒ තරම් ලස්සන නමක්. ට්‍රයිඩැක්ස් නම වගේම මලත් ලස්සනයි මට නම්. 

ඉස්සර ට්‍රයිඩැක්ස් පිපුනම මට හිතෙන්නෙ ලස්සන සුරංගනා ලෝකෙක ඇවිදිනවා වගේ හැගීමක්. ඔව් මං ආසයි ඒක උඩ ඇවිදින්න. මල් පෑගෙන්නෙ නැති වෙන්න. ඒත් කිසිම මලක් මට පෑගුනේ නැහැ කියන්න බෑ. ඒත් මං ආසයි පුංචි පුංචි මල් පිපිලා තියන සුරංගනා ලෝකයක් මැද්දෙන් යනවා වගේ දැනෙන ඒ හැගීමට. මට හිතෙනවා එතකොට ඇලිස්ගේ විස්මලන්තෙ කතාවෙ ඉන්න ඇලිස් මම කියලා. අර ලොකු වෙන බිස්කට් එක කාලා මම ලොකු වෙලා. පුංචි පුංචි ගස් මට පහළින්. සිහින කල්පනා නම් මවන්න කාට කොහොම බැරිද.

මට මතක නැහැ ඇත්තටම මම වයස කීය වෙනකන් ඒ මල් උඩ ඇවිද්දද කියලා..සමහර විට ඒ පහ වසර වගේ වෙන්න ඇති. 

අපේ ගෙදරදි විතරක් නෙමේ ඕන තැනක මම ට්‍රයිඩැක්ස් දැක්කොත් ඒක උඩ ඇවිද්දා. ඒ මල් යාය උඩ. ඔව් ඒක මල් යායක් වගේ පිපෙනවා. හරිම ලස්සනට. 

ඒ ළමයට පිස්සුද ඒ ළමයාගෙ ගෙදර විතරක් නම් කමක් නෑ පිට ගෙවල්වලත් ගිහින් මල් යායවල් පාගලා. ඒ ළමයාගෙ දෙමව්පියො ඒක එපා කියලා නැද්ද කියන ප්‍රශ්නෙත් එන්න පුලුවන්. 

නෑ එපා කියලා නෑ. කොහෙදිවත්. මොකද ඒක පුංචිම පුංචි වල් පැලයක්. මලක් හැදෙන. වල් පැල පෑගුවට අඩුම තරමෙ ගලවලා විසික් කරත් කවුරුත් මොකුත්ම කියන්නෙ නෑ. අඩුම තරමෙ ඒ කාලෙ මම ඒ මලට කියන නමවත් දැන ගෙන හිටියෙ නෑ. ඒ නැතත් ඒ මලට නමක් තියනවාද කියන එක වත්. ඇයි නමක් නැති මලක් තියෙන්න බැයිද?

කාලෙත් එක්ක හැමදේම වෙනස් වුනා. ඉස්සර මිදුලෙ තණකොල වැවෙන්න නොදී තණකොල අයින් කරා. වැලි පේන්න. ඒත් දැන් තණකොල පිටරටින් අරං ඇවිත් වවනවා. මේ අතර ගෙවුණු කාලෙ කොතනකදි හරි ට්‍රයිඩැක්ස් මල් මගෙ ඇස් මායිමෙන් යන්නම යන්න ගිහින්. පුංචි කාලෙ එච්චර ආදරේ කරපු මල මම අන්තිමට දැක්කෙ කොහෙදිද කියන්නවත් මට මතක නෑ. හරියට මං එක දවසක් උදේ නැකිටිද්දි ඒ හැමදේම එක පාරට නැතිවෙලා ගිහින් වගේ. 

මට මේ වෙලාවෙ ඕන ඔයාට තුරුල් වෙන්න. ඔව් එදා වගේ. ට්‍රයිඩැක්ස් ලෝකෙට අමතක වුණේ ඒකෙ නම මිනිස්සු දන්නෙ නැති හන්දද එහෙම නැත්තම් ඒක වල් පැලයක් කියලා මිනිස්සු නම් කරපු හන්දද කියලා අහන්න.

ඒත් මට ඕන දවසක මගේ ගෙදරක තණකොළ වෙනුවට ට්‍රයිඩැක්ස් හිටවන්න. ඒකෙ මල් පිපුණහම ඔයාගෙ අතින් අල්ලන් ඒක උඩ ඇවිදින්න. ඇස් වහගෙන ඒ හැගීම, එහෙම නැත්තම් ඒ විදීම මොකක් හරි එක ඔයත් එක්ක විදින්න. 

සමහර විට පිනි වැටිලා තියෙයි. එතකොට ඒ කකුලට දැනෙන සීතල සීතල ඔයාගෙ තොල් උඩට මාරු කරන්න. ඔව් ඒ මල් යාය මැද්දෙ හිටගෙන වත්ත පුරා එල්ලපු වින්ඩ් චර්ම්ස් වල සද්දෙ අස්සෙන් හරිම සීතල හාදුවක් ඔයා එක්ක බෙදා ගන්න. ඊට පස්සෙ කනට කරලා මං ඔයාට ආදරෙයි කියන්න. ඔයා මට ආදරෙනෙ බබී. ඔයා මගෙ මලනෙ කියනකන් ඔයාගෙ ඇස්  දෙකේ පැටලිලා ඉන්න. අන්න එතකොට හිතන්න දෙයක් නෑ මං ඉන්නෙ සුරංගනා ලෝකෙ.

ටෙඩියෙක්ට

ටෙඩියෙක්

මගේ සතුටෙදි දරා ඉන්නට

වැටෙන කදුලක් සගව ගන්නට

තනි කමේදිත් තුරුල් වන්නට

නුබ සිටී මට සැම දිනේදිම

පාලු රෑකදි හොරෙන් 

හාදු පොදි තවරන්න

මදුරු ගුමු ගුමුව මැද 

සනීපෙට සැතපෙන්න

උහිස්සක් අවැසි කල 

උරහිසම මට දෙන්න

ගිලිහෙනා කදුලු වැල් 

එකින් එක පිසදන්න

නිමාවක් නැති කතා 

හැමදේම ඉවසන්න

හිත බැදුනු හිත රිදුනු 

තැන් මගෙන් දැන ගන්න

මැදියමේදිත් හොදින් 

පොරෝනා සකසන්න

පාලු මූසල රැයක 

තනි නොකර ලග ඉන්න

නිදි නොමැති රෑවලත් 

තුරුලේම සනසන්න

හැමදාම නුබ සිටන 

බව දනී පෙර මෙන්ම

ඉදහිටක මගෙ බැනුම් 

සමාවී ඉවසගෙන

කෝපි පැහැ ඇස්වලින් 

සිනා සී ලග ඉන්න

බිය වෙලා ඇහැරිච්ච 

රෑකදිත් තනි මකන

"මං මෙතන නිදියන්න"

මුමුණනා ටෙඩියෙක්ට

තරම් පෙම් කළ හැකිද

කිසිදාක කිසිවෙක්ට?