තරුවක්

තරුවක්

මහා කලු ගණ අදුර

සදවතිය හා එක්ව

අමාවක ගෙනාවත්

විසල් වූ අහසකට

අහසේම එක් කොනක

හැන්ගිච්ච තරුවකට

හැකිවේවි මදක් හෝ

ගණදුරෙන් මකන්නට

පුන්චි කඳුලක්

පුන්චි කඳුලක්

විරහවේ මහ වේදනාවෙන්

දැවී ගිනිගත් හද පතුලෙ සිට

පැන නැගී එහෙ මෙහේ දුවනා

පිනි පාට වුණු පුන්චි කඳුලක්

නෙත අස්සෙ ඉගි පාන අතරම

තව තවත් ගිනි අවුල අවුලා

අලුත් කඳුලකට මගක් හොයනා

හදවතක් නැති පුන්චි කඳුලක්

හිනාවන් මහ දුරක පලවා

කඳුල පමණක් නෙතග රන්දා

දෙකොපුලත් මහ වැරෙන් සූරා

වේදනා තව තවත් ගෙනෙනා

අහින්සක නැති පුන්චි කඳුලක්

ආදරෙන් රැක ගත්තු සෙනෙහස

බිදී විසිරී සුලඟෙ යන විට

වහා දුවවිත් තුරුල් වන්නට

ලඟින් සිටිනා පුන්චි කඳුලක්

ඔයා වැරදියි අල්තීනායි

ඔයා වැරදියි අල්තීනායි

ඔව් ඔයා වැරදියි අල්තීනායි

දැක්ක ගමන් දුල්ශෙයින්ට 

පිදුවට උබේ හදවත

උඹ වැරදියි

උණුසුම් කරන්න දුල්ශෙයින්ගෙ ඉස්කෝලෙ

වියලිච්ච ගොම ගෙනත් දීලා

ගෙදරින් දඩුවම් විදපු 

උඹයි වැරදි

කෙල්ලෙක්ගෙ සියුමැලි කකුලකට

දරන්න බැරි තරම් සීතල වතුරෙ බැහැගෙන

දුල්ශෙයින් එක්ක ඉස්කෝලෙට පාර හදපු

උඹයි මෙතන වැරදි

දුල්ශෙයින් උගන්නපු අකුරු

බොහොම හොදින් මතක තියාන

නගරෙට ගිහින් අකුරු අහුලපු

උඹයි වැරදි

දුල්ශෙයින්ගෙන් ආදරේ ඉල්ලලා

ලියුමක් යවපු උඹයි වැරදි

ඒකට උත්තර නොදීපු

දුල්ශෙයින් නෙමේ 

උඹයි වැරදි

මනුස්සයෙක්ට ආදරේ නොකර

දෙවියෙක්ට ආදරේ කරපු 

උඹයි මෙතන වරදි

දුල්ශෙයින් දෙවියෙක්

ඒත් මනුස්සයෙක් නෙමෙයි

දෙවියන්ට තේරෙන්න නෑ

ගැහැණියකට ආදරේ කරන්න 

හැමදාමත් මේ විදියට මගෙ ගාවට වෙලා ඉන්න

හැමදාමත් මේ විදියට මගෙ ගාවට වෙලා ඉන්න

ඇවිද ගියත් ඔබෙ අත ගෙන සයිබර් මාවත පුරාම
නොහැකි වෙලා මට පුදන්න නුබෙ ඔය බැල්මන් ආදර
එකතු වෙලා ඇවිද්ද දුර දැන් හොදටම වැඩියි නේද?
පවසන්න එපා මෙහෙම තවදුරටත් රිද්ද රිද්ද

එකතු වෙලා ආපු දුරේ මතක ගොන්න වැඩියි නේද?
ඒ හන්දා ඔබෙ මතකයෙ මන් නැවතිලා ඉදියි නේද?
මගෙ හදවත නගන ඉකිය ඔබෙ සවනට ඇසෙන් නැද්ද?
ඔහොම බලන් ඉන්නෙ මා තනිකර යන්න නොවෙද?

කොහොම ඇවිද යන්නද මන් තනියම මේ මාවතෙ?
පාර පුරා හැම තැනකම සයිබර් හොරු වැඩියි නේද?
මන් තනියම ගියොතින් හෙම මට කරදර කරයි නේද?
ඉතින් අනේ මගෙත් එක්ක ඉතුරු ටිකත් යන්න එන්න

ඔයාගෙ ඔය හදවත කවුද දන්නෙ මන් තරමට
නපුරුකමත් මන් දන්නවා හැන්ගිලා ඇති ඔයා ගාව
ඕනා නම් හැකිවේ මට පොතක් වුනත් ඔබ ගැන ලියන්න
හැමදාමත් මේ විදියට මගෙ ගාවට වෙලා ඉන්න

කුමක් කරමුද ඔබේ මතකෙට?

 කුමක් කරමුද  ඔබේ මතකෙට? 

නෙතින් වෑහෙන කදුළු බිදුවක

අස්සෙ සැගවී ඉන්න මතකය

දමා වීසිකර පොළව මතටම

හිරුට දෙමු සිප ගන්න රහසෙම

හිරුට දුන්නත් මගේ මතකය

රශ්මියේ දවටා එවයි නම් මට

යලිත් සිප ගන්නවා මිස මම

පලා යන්නද දමා තනිකර

මතකයන් ටික හොදින් ගුලි කර

මුහුද වෙත ගොස් දමා එන්නද?

මුහුදෙ රැළි හා එක්ක සටනට

යන්න හැකිවෙද අපේ මතකෙට

රැගෙන ගොස් කදු මුදුනකට මම

තල්ලු කර දමා ආවොතින් හෙම

මිතුරු වී සැඩ සුලග  එක්කල

යලිත් ඒවි ද මා සොයා ගෙන

පවසන්න මට කුමක් කරමුද?

මාව පෙලනා ඔබේ මතකෙට

සූර සූරා මගේ හදවත

බොහෝ දුක් වේදනා දෙන විට

ඉතින් අද මම තනිවෙලා ඇත

ඉතින් අද මම තනිවෙලා ඇත

ගෙවී ගිය එක් දිනක

කලු පාට වූ අහස 

හඩනා වෙලාවක

බස් රියේ එක් කොනක

නුබේ පපුවට වාරු වී මම

හිටියලූ ප්‍රීතියෙන්

බලා වට පිට ඇසිල්ලෙන්

පහත් වී මගේ මුව මත

තැබුවලූ  තොල් මතින් නුබ

අපේ කුලුදුල්ම හාදුව

මතකයිද ඒ වැහි දවස

හිරිපොදත් මා තෙමනා වෙලාවක

තබා ඔය අත මගේ උර මත

රැකගත්ත හැටි හිරිකඩින් වුව

ඉතින් අද මා තනි වෙලා ඇත

මහා ගණදුර වෙලාගෙන ඇත

මතක පමනක් ඉතිරි කරගෙන

ජීවිතෙන් ඔබ උදුරස් වී ඇත

නුබේ හාදුවෙන් දැනුනු උණුහුම

නුබේ සෙනෙහසින් දැනුනු ජීවය

කඳුල පමනක් ඉතුරු කරගෙන

ඉතින් මන් අද  තනිවෙලා ඇත

පන්හිදට පුලුවන්ද ආදරේ වපුරන්න

පන්හිදට පුලුවන්ද ආදරේ වපුරන්න

හිතින් වෑහෙන මියුරු මතකය

එකින් එක සීරුවට එක්කර

ආදරේ මුදු හාදු වැල් මත

නුඹේ නාමෙට කවි ලියමි මම

කවිය විය නුඹ මගේ හද මත

තාලයයි ඔය හදේ රිද්මය

ජීවයයි මට ඔබේ සෙනෙහස

සිනාවක් වී ලගින් ඉනු මැන

නෙතින් වෑහෙන කදුලු වැල් ගෙන

අකුරු ලෙස එකිනෙකට ගලපා

නුඹේ හද මත සිතුවමක් අන්දා

නුඹෙම වී ඉන්නමයි පැතුවා

දැන් ඉතින් නික්මෙන්න

දැන් ඉතින් නික්මෙන්න

ශ්වේත පැහැ වළාකුලු 

නිල් අඹර හැර යන්න

විහගුනේ දැන් ඉතින්

මගෙ ගෙපැල හැර යන්න

හරිත පැහැ විලෝපත් 

දැන් ඉතින් වැලපෙන්න

චන්ඩ වූ හිරු කිරණ

මයෙ කදුළු වියලන්න

රොබරෝසි මල් පොකුරු

දැන් ඉති වෙන් වෙන්න

මගෙ පැතුම් ඒ එක්ක

වෙන් වෙලා විසිරෙන්න

මහ නපුරු ගිම්හානෙ 

දැන් ඉතින් ලන් වෙන්න

මල් පිපුනු වසන්තය

දැන් ඉතින් හැර යන්න

මින්දදගෙ හී සරය

හැකිද ගලවාලන්න

නුබේ සැනසුම සොයා

දැන් ඉතින් නික්මෙන්න

ඉකිබිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

ඉකිබිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

කුලුදුල්ම ප්‍රේමයට නුබේ ඔය නම දෙන්න

ඔය හදට තුරුල් වී හදේ රිද්මය ගන්න

ස්නේහනයෙන් ලන් වෙලා හැමදාම ලග ඉන්න

ඉකිබිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

රොබරෝසි මල් වැටුනු මාවත්වල ඇවිදින්න

රස වැඩිම හිමකිරිම සොය සොයා පොරකන්න

පිනි වැටෙන රෑ යාමෙ ඔබ එක්ක කියවන්න

ඉකිබිදින් හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

මුහුණු පොත මත ඔබ සොයා ඇවිදින්න

රන්ඩු වී යලි ආදරෙන් ලන් වෙන්න

කොතරම්ද ආදරේ යලි යලිත් දැනගන්න

ඉකි බිදින හදවතට එක් වරක් ඉඩ දෙන්න

හීනයක් තිබුනා

 හීනයක් තිබුනා

හදවතේ එක් කොනක

ගැහි ගැහී පන අදින

අතීතය මත ලියවෙච්ච

අහින්සක  හීනයක් තිබුනා

කවි කතා පොත් අතර

හොර හොරෙන් සගවාපු

වසන්තය ගැන ලියවිච්ච

ලස්සනම හීනයක් තිබුනා

ඔය මුවේ හිනාවෙන්

නුබ කියූ කතාවෙන්

හෙමි හෙමින් හුස්මගත්

සුන්දරම  හීනයක් තිබුනා

වැටෙනා හැම විටම

යලි යලිත් නැකිටින්න

මට බොහෝ උදවු දුන්

සතුට පිරි හීනයක් තිබුනා

අපි දෙන්න වෙන් වෙච්ච

දින ගැලු කදුලැල්වලට

යටවෙච්ච  හීනයක්

මියැදෙමින් තිබුනා

ඇති නේද දුන්න දුක

ඇති නේද දුන්න දුක

සීතලෙන් සීත වුන

බස් නැවතුමේ කොනක

නුබ හිටිය මතකයිද

ආදරේ පුරෝගෙන

මන් බොහොම පෙම් බැන්ද

සුදු පාට අත් දිග කමිසෙ

සොයනවා මන් තවම

නුබ ඇතැයි සිතාගෙන

ඉද හිටක මට දැනෙන

නුබේ විලවුන් සුවද

ගස්සාලා මගේ සිත

දුවනවා මතක වෙත

පෙරදාක නුබ දුන්න

මතක පොදි මහ ගොන්න

තියනවා පෙර මෙන්න

හදවතේ එක් කොනක

හැර ගිහින් බෝ දුරක්

ඇති නේද දුන්න දුක

ලන්වෙලා ආයෙමත්

හිනැහෙමුද පෙර මෙන්ම

උගත් පාඩම් හා ප්‍රතිසන්විධාන

උගත් පාඩම් හා ප්‍රතිසන්විධාන

අවුරුදු 13ක පාසල් ජීවිතේකට ටටා බායි කියුවට පස්සෙ ඊගාව නැවතුම වුනේ විශ්ව විද්යාලය. අලුත් හැගීමක්, ආසාව බය එක්ක කැටිවෙච්ච අමුතුම හැගීමක් එක්ක විශ්ව විද්යාලයට පියමැන්න හැටි 1  වසරෙදි ඉස්කෝලෙට ඉස්සරලම ගිය දවස වගේ හිතේ තියේවි හැමදාටම.

දවස් තුන හතරකට වඩා ගෙදරින් පිට හිටියෙ නැති, ඊටත් වඩා දැන් දිගටම මෙහෙම තමා කියලා දැනෙද්දි ඇතිවෙන හැගීම මොකක්ද කියලා මන් තවම හොයනවා.කොච්චර ලොකු ආසාවක් හිතේ තිබ්බත් ඒ දවස ලන් වෙද්දි යන්න හිතුනෙම නෑ. ඒත් මොනා කරන්නද?හිත හදාගෙන යන්න වුණා.

FB 1 හදපු මාර්ක් අයියා හන්ද වි.වි. යන්න කලින්ම යාලුවො ටිකක් හොයාගන්න පුලුවන් වුණා.ගොඩාක් ලගින් හිටපු යාලුවො තුන්දෙනෙකුත් එක්ක වෙලාවක් කතාකරගෙන ටිකක් දවල් වෙලා ගියෙ උදේම ගිහින් මොනා කරන්ඩද කියලා හිතපු හන්දා.කවදාවත් හැබැහින් දැකලා නැති යාලුවොත් එක්ක එකට ඉන්න එකනම් අමුතුම අත්දැකීමක් වෙයි කියලා නොහිතුනාම නෙමේ.කොහොම හරි වෙලාවට එකතු වුන කට්ටියට එකම නේවාසිකාගාරයක එකම කාමරයක් බෙදාගෙන ඉන්න වාසනාව ලැබුනා තව අලුත් යාලුවෙක් එක්ක වුනත්.

සාමාන්යෙන් සිද්දවෙන විදියට කලින් යන අයට හොද දේවල් ලැබිලා පහුවෙලා යන අයට හම්බෙන්නෙ නරක දේවල්. එත් උදෙන්ම ගිය අයට හම්බෙච්ච කාමරවලට වඩා අපිට හම්බෙච්ච් කාමර ගොඩාක් හොදයි. අලුත්ම අලුත් කාමර. අලුත් බඩු.නොහිතපු තරම්ම ඉස්තරම්ම බවක් ඒ කාමරවල තිබ්බා.කලින් අදුරගෙන හිටපු යාලුවො ටිකක් හන්ද ඒ තරම් නුහුරු නුපුරුදු බවක් නම් දැනුනෙ නෑ..

අපි ඉරිදා නවතින්න ගියාට පටන් ගත්තෙ සදුදා.උදේ නැකිටලා පිට්ටනියට යන්න තිබ්බෙ 6ට.අලුත් පරිසරයක්.එච්චර හොදට නින්ද ගියෙ නැති තරම්.අපි ඔක්කොම් උදේ 3.30ට නැකිට්ටෙ ලෑස්ති වෙන්න වෙලා යයි කියලා හිතලා.පලවෙනි දවසෙ 3.30ට නැකිට්ට අපි දෙවෙනි දවසෙ 3.45ට නැකිටලා ලෑස්ති වෙලා 5.30ට පිට්ටනියට ගියා PTවලට.6.15ටයි ඉන්න කියලා තිබ්බේ.ඒත් අපි යද්දිත් ගොඩක් අය පිට්ටනියට ඇවිත් හිටියා.ඔහොම පටන් ගත්ත අපි සති 2 වෙද්දි 6ට නැකිටලා 6.30ට කාමරෙන් පිටත්වෙලා පිට්ටනියට යන්න පුරුදු වුනා.

කෑම ගැනත් මේ ටික දවසට ගොඩාක් දේවල් ඉගනගත්තා. 5 දෙනෙක්ට කෑම 4ක් ගත්ත අපිට 5 දෙනෙක්ට කෑම 3ක් වැඩිත් එක්ක කියලා තේරුම් ගන්න නම් දවස් දෙක තුනක් විතර ගියා. ගෙදරදි අපි කැමති විදියට කාපු අපිට ලුනු මිරිස් මොකුත් නැති කැන්ටින් බත් එක කද්දි ගෙදර එන්න නොහිතුනාම නෙමේ.ගත්ත කෑම එක කන්න බැරිව අතගාලා විසික් කරපු දවස් නොතිබුනාමත් නෙමේ.එක කැන්ටිමක ලුනු මිරිස් මොකුත් නොදා උයද්දි තව කැන්ටිමක මිරිස් ගමකට දාන්නෙ කනවා තියා කටේ තියන්නවත් බැරිව.ගෙවල් වලින් හදන් ආපු කෑමවලට පින් සිද්ද වෙන්න කොහොම හරි බත් ටිකක් කෑවා.පෝලින්වල ඉන්න බැරිව කෑම නොකා හිටපු වේල් නොතිබුනාම නෙමේ.

ගෙදර ඉද්දි රස කර කර කන නූඩ්ල්ස් එක වතුර රත් කරලා, උණු වතුරට දාලා තම්බලා වතුර ටික පෙරලා ඒකට රසකාරක ඉහන් කද්දි කවදාවත් වතුර එකටම දාලා නූඩ්ල්ස් තම්බද්දි එන රහ එන්නෙ නෑ.ඒ රහ ගෑ වෙන්නෙ වත් නෑ.

තවත් විස්තර ඇත. පසුවට කියන්නම්කො

හඳ ආදරේ ඉරටලු

හඳ ආදරේ ඉරටලු

කහ පැහැති රජනිකර

මහ නපුරු රෑ යාමෙ

තනිකමින් ඉන්න සද

පුන්චි තරු කැට එක්ක

ඔට්ටු සෙල්ලම් කෙරුවාට

කඩිමුඩියෙ ගමන් යන

කණාමැදිරි පැටියෙක්ට

පොඩිම පොඩි සරදමක්

ඉදහිටක කෙරුවාට

කප්පරක් බොරු ගොතා

එකින් එක ගලපවන

හෙන්දිරික්කාවකට

හිනාවක් නැගුවාට

සුදු පැහැති සඳ කිරණ

හෙමි හෙමින් ආදරෙන්

සුලගෙ පා කර ඇවිත්

සේපාලිකා මල්

ඇස් අරින හැටි 

ස්නේහයෙන් බැලුවාට

හිටියමුත් දුර ඈත

රතු පාට සහස්කර

ආදරෙන් පිච්චෙමින්

රජනිකර බබලන්න

ආලෝකෙ දුන්න හැටි

මතකයිලු පෙර මෙන්ම

නැවුම් බලාපොරොත්තුව

නැවුම් බලාපොරොත්තුව

1 වසරෙ ඉදන් 5 වසරට යනකන් කවමදාකවත් මන් පන්තියෙ පළවෙනියා වෙලා නෑ. දෙවෙනියා වෙලත් නෑ. හැබැයි තුන් වෙනියා වෙලත් නෑ. අඩුම තරමෙ පළවෙනි 5 දෙනා අතරවත් ඉදලා නෑ.7යි 10යි අතර ඉදලා තියනවා 5 වසරට යනකන්. ඒකත් ඉතින් ගනන් ගන්න බෑනේ. පොඩි කාලෙනෙ. 5 වසරෙ ශිෂ්යත්වෙනුත් මට ඕනකරපු ලකුණ හම්බුනේ නෑ මට ඕන කරපු ඉස්කෝලෙට යන්න.අපේ පැත්තෙ තියන ජනප්‍රියම ඉස්කෝලෙ. ලොකු තරගයක් තියෙන්නෙ. මගේ හීනෙ බොදවෙන්න ඔන්න මෙන්න තියලා සහෝදර පදනමේ පිහිටෙනුයි ආදිශිෂ්ය පදනමේ පිහිටෙනුයි දෙයියනේ කියලා රින්ග ගන්න පුලුවන් වුනා. 

මන් හිතන් හිටියෙ මේ ඉස්කෝලෙට යන ඕනම ළමයෙක්ට මැජික් එකකින් වගේ ඉගෙන ගන්න පුලුවන් වෙනවා කියලා. ඒක බොරුවක් කියලා තේරුම් ගන්න මට වාරයක් විතර ගියා.මට වඩා ගොඩාක් දක්ෂ අය එක්ක වාර විභාග ලීවම මට ඇතිවෙන සෝචනීය තත්වෙ ගැන කතා වැඩක් නෑනේ. 1-10 අතර හීනයකවත් හිටියෙ නෑ. 10-20 ඒත් නෑ. 20-30 එක පාරක් හිටියා. 30-40 අතරම තමා හිටියෙ. වෙලාවට පන්තියෙ ළමයි 45ක් හිටියා. :) අනිත් අයට තිබ්බ ප්‍රශ්නෙ වෙනියාගෙන් ඉස්සරහට යන හැටි. ඒත් මන් හිතුවෙ වෙනියා අරක්ශා කරගන්න හැටි.ඔහොම ඉදලා ඉදලා 2011 OL ලියුවා. හිතපු තරම් නෑ. ඒත් නරකම නෑ.

පොඩි කාලේ ඉදන් හීනයක් තිබ්බා ආසවක් තිබ්බා මාධ්ය පැත්තට. ඉතින් ඒ ආසාව හන්දා කලා තෝරගත්තා.අපේ ඉස්කෝලෙ 6 ඉදන් හිටපු කෙනෙක් කලා තොරගන්නවා කියෙන්නෙ සාමාන්යෙන් වෙන්නෙ නැති දෙයක්. කොහොම හරි අපේ පන්තියට අපේම ඉස්කෝලෙ හිටපු ළමයි 5ක් වත් හිටියෙ නැති තරම්. කලා අන්ශයටම 15ක් වත් හිටියෙ නැති තරම් අපේ ඉස්කෝලෙ හිටපු ළමයි. කලා අන්ශයෙ වැඩිපුරම ඉන්නෙ වෙන ඉස්කෝලවලින් ආව අය.අපේ ඉස්කෝලෙ කලින් හිටපු අයට වෙන ඉස්කෝලවලින් අව අය වැඩිය දිරවන්නෙ නෑ.ඒකට ප්‍රධානම හේතුව කෑ ගහන 1  වෙන්න අති.BIO 1, COMZ 1 දිහා වැඩි සද්දයක් නැති උනත් ARZ 1 නම් පොලකටත් එහා.ඒ හන්දා අපි ගොඩක් වෙලාවට පන්තියෙ හිටියෙ නෑ.කොහොම හරි පළවෙනි වාර විභාගෙ තිබ්බා. 2 වුනා. දෙවෙනියො දෙන්නයි.ලකුණු පොත දිහා බැලුවම තේරුනා තරගෙ තියෙන්නෙ අපේ ඉස්කෝලෙම අය එක්ක තුනෙන් පහල බහින්නෙ නෑ කියලා.දෙවෙනි වාරෙ 3.තුන්වෙනි වාරෙ 1.වැඩිය පාඩම් කරලත් නෙමේ.පාඩම් කරනවා කියලා කරේ ලොජික් ගණන් හදන 1.

ඔහොම යද්දි ජනවාරි මාසෙ මතක් වෙනවා තව ALවලට මාස 6යි කියලා.අනිත් අය පාඩම් කරන හැටි, පාඩම් කරලා තියන තරම් අහද්දි බයවෙන පාර උදේ රෑ නැතිව පාඩම් කරනවා.යන පන්තිවලට වඩා හොද පන්ති හොයාගෙන යනවා.ප්‍රශ්න පත්‍ර ලියනවා.සමහර දවස් තිබ්බා රෑ පාඩම් කරන්න ඉදගෙන නිදා ගන්නෙ නැතිව උදේ 8ට පන්ති ගිහින් 5ට ගෙදර ආවා.අලුත් ගුරුවරු හොයලා දෙන්න,ගුරුවරු එක්ක මගේ ගැන කතා කරන්න,පොඩි කාලෙ වගේ ප්‍රශ්නපත්‍ර කරවන්න හැමතිසෙම මගෙ තාත්තයි අම්මයි ලග හිටියා.පැටලිච්ච ගානක් ලෙහල දෙන්න, නණ ලළ කියල දෙන්න අයියා හිටියා.අක්කියො පාඩම් කරන්න අක්කියො පාඩම් කරන්න කිය කිය මතක් කරපු මල්ලියෙක් හිටියා.මගෙ දුර්වලකම් තේරුම් අරන් හදාගන්න ඕන ඒව කියලා දෙන්න හොද ගුරුවරු හිටියා.දානයක්, බණක්, මළගෙයක් තිබ්බොත් වැඩි වෙලා එතන ඉන්න නොදී පාඩම් කරන්න කියලා එලෝන නෑදෑයො හිටියා. ඕන වෙලේක නොතේරෙන දෙයක් අහගන්න,තරගෙට ගණන හදන්න,නින්ද ගියාම නැකිට්ටන්න,"නිදා ගන්නවා 3amවලට නැකිට්ටන්න එලාම් තියන්නෙ නෑ මන්" කියලා මාව ඇහැරෝලා තියාගත්ත යාලුවො මට හිටියා.

මේ හැම දේම එක්ක 2014 අගෝස්තුවල මන් ALලියුවා.නොහිතපු විදිහට පළවෙනි පාරම මට හොද ලකුණක් ඇවිත් තිබ්බා.විශ්ව විද්යාල තෝරද්දිත් මගේ වැඩි කැමැත්ත තිබ්බ කැලනිය වි.වි. ටම ඉල්ලුම් කරා.ඒකෙන්ම ලියුමත් ආවා.අන්තිමට ඒ දවස ලග ලගම එනවා.2016.02.07 වි.වි. නවතින්න එන්න කියලා ලියුමක් ආවා.2016.02.08 ඉදන් පටන් ගන්නවලු.හීතේ හැන්ගිච්ච අමුතුම හැගීමකින් තියනවා.ආසාවයි, බයයි දුකයි තව හැගීම් ගොඩාරියකුයි එකතු වෙච්ච මහ අමුතු හැගීමක්.ඒත් මන් ඒකට මූන දෙනවා.ජීවිතේ අලුත් පිටුවක්.මට පුලුවන් වේවි මගේ හීනය ඉටු කරගන්න.

අපට අප කවියක්ද?

අපට අප කවියක්ද?

උදේ රෑ නිදි නැතිව

හීන ගෙත්තම් කෙරුවාම

මහන්සිය නොසලකා

ආදරෙන් ලන් කරන්

හාදු පොදි තැවරූව

දෙකොපුලට බර දිදී 

කදුලු වැසි වැස්සාම

සීරුවට ලගට ගෙන

ජීවිතේ ගැන කීව

පොඩිම පොඩි දබරයක්

හිටි ගමන් වූ නමුත්

පෙරමෙන්ම මිතුරු වී

ආදරෙන් කල් ගෙවුව

මහම මහ දහවලක

හිටිගමන් අවදි වී

උදා වූ දිනයකට

මිතුදමින් සුබපැතුව

අපට අප කවියක්ද?

අරුත් සුන් ගීයක්ද?

තනුව නැති කවියක්ද?

වැරදිච්ච ගීයක්ද?

වැහි බින්දු හරි නපුරුයිලු

 වැහි බින්දු හරි නපුරුයිලු

රක්ත පැහැ බාසුරුව

අදුරු පැහැ මේඝයක්

සීරුවට ලන් වෙමින්

වසා ගන්නාවිටදි

හරිත පැහැ ගත්ත ගස්

මහ හඩින් සිනා සෙනවාලු

ගුරු පැහැති මහ පොලව

ඒ සිනා හඬ අසා

මහ දුකින් කම්පිතව

වේගයෙන් ඉකිලනවාලු

සීතලම වැහි බින්දු

හරිත පැහැ ගස් අතර

ඔච්චමට දුවන විට

ඒ මහා ගස් දරා ඇති

දුක් වේදනා පොදි බදිනවාලු

හැමතැනම දුව දුවා

පොදි බැන්ද වේදනා

සීරුවට ලන් වෙමින්

මේ මහා පොලව මත දමනවාලු

මහා දුක් දරාගෙන

මහ නපුරු වැහි බින්දු

ආදරෙන් ලන් කරන්

අහස වෙත යන පාර

හැමදාම කියා දෙනවාලු

බිම වැටුනු වැහි බිදති

එකින් එක එක් වෙමින්

මහ පොළව සූරාන

ආයෙමත් පල්ලම් බහිනවාලු

වල ගොඩැලි හා සමග

රලු බොරලු වූ පසත්

පමනක්ම හද දරා

මහ පොලව අයෙමත් 

හිනැහෙන්න බලනවාලු 

එන්න මදනලේ

                               එන්න මදනලේ

සීතලම මදනලේ වේගයෙන් මෙහෙ එන්න

මතක පමනක් තියා සියලු දේ අරගන්න

ඔහු මුවෙන් පිටකෙරූ හාදුවක් තවරන්න

ඉකිබිදින හදවතේ වේදනා ගෙන යන්න

සීතලම මදනලේ හැකි ද මෙය කර දෙන්න

මගේ මිතුරා සොයා දුර ඈත ඇවිදින්න

සියලු දුක් දරා දැවෙනා හදත් සුව කරලන්න

පෙර මෙන්ම අපි තවත් මිතුරන්ද අහගන්න

ප්‍රීතියෙන් දිවි ගෙවන අය වෙතට ඔබ යන්න

හදවතේ වේදනා ඇති අයෙක් හමුවන්න

සිසිලසත් කැටි කරන් ආදරෙන් සිප ගන්න

ඔහු මගේ සුමිතුරා නොවේ දැයි දැනගන්න

බිදී විසිරුනු හදැති පෙම්වතුන් වෙතයන්න

ඉරි තැලුනු  හදක් ඇති අයෙක් වෙති හමුවන්න

පෙම්වතිය අතින් නොව මිතුරියක බිද දැම්ම

සියලු දේ ගැනම පසුතැවෙන බව දන්වන්න

හැකිතරම් ඉක්මනට මිතුදමින් ලන් වෙන්න

පෙර මෙන්ම ආයෙමත් එක්වෙලා හිනැහෙන්න

සතුටෙ පමනක්ම නොව දුකේදිත් ලගඉන්න

මම තවම මග බලන් ඉන්න බව දන්වන්න

සමුගැන්ම

සමුගැන්ම

හදවතේ අගිස්සක ප්‍රේම මල් පූදිද්දි

ජීවිතේ හැම හීන මල් වටා ඉපදෙද්දි

කුලුදුල්ම ආදරේ නුබෙ නමින් ලියවෙද්දි

නුබම පියවර තබා හදේ මල් පාගද්දි

උණුසුම්ම කදුලු  බිදු මගේ මුව සිපගද්දි

ජීවිතේ දුටු හීන කදුලටම දියවෙද්දි

කදුලෙනුත් පන ලබා මගෙ සෙනේ දලුලද්දි

නුබේ හද තව තවත් සීතලෙන් ගල්වෙද්දි

හදවතේ ගැස්ම වුව ඔබේ නම මුමුනද්දි

සීතලම සුලන් රැලි මතක පොදි ගෙන එද්දි

දුර ඈත අතීතේ මිතුදමින් ලන්වෙද්දි 

මේ ලෙසින් වෙන්වෙලා යන්න අපි නොසිතද්දි