අපට අප කවියක්ද?

අපට අප කවියක්ද?

උදේ රෑ නිදි නැතිව

හීන ගෙත්තම් කෙරුවාම

මහන්සිය නොසලකා

ආදරෙන් ලන් කරන්

හාදු පොදි තැවරූව

දෙකොපුලට බර දිදී 

කදුලු වැසි වැස්සාම

සීරුවට ලගට ගෙන

ජීවිතේ ගැන කීව

පොඩිම පොඩි දබරයක්

හිටි ගමන් වූ නමුත්

පෙරමෙන්ම මිතුරු වී

ආදරෙන් කල් ගෙවුව

මහම මහ දහවලක

හිටිගමන් අවදි වී

උදා වූ දිනයකට

මිතුදමින් සුබපැතුව

අපට අප කවියක්ද?

අරුත් සුන් ගීයක්ද?

තනුව නැති කවියක්ද?

වැරදිච්ච ගීයක්ද?

වැහි බින්දු හරි නපුරුයිලු

 වැහි බින්දු හරි නපුරුයිලු

රක්ත පැහැ බාසුරුව

අදුරු පැහැ මේඝයක්

සීරුවට ලන් වෙමින්

වසා ගන්නාවිටදි

හරිත පැහැ ගත්ත ගස්

මහ හඩින් සිනා සෙනවාලු

ගුරු පැහැති මහ පොලව

ඒ සිනා හඬ අසා

මහ දුකින් කම්පිතව

වේගයෙන් ඉකිලනවාලු

සීතලම වැහි බින්දු

හරිත පැහැ ගස් අතර

ඔච්චමට දුවන විට

ඒ මහා ගස් දරා ඇති

දුක් වේදනා පොදි බදිනවාලු

හැමතැනම දුව දුවා

පොදි බැන්ද වේදනා

සීරුවට ලන් වෙමින්

මේ මහා පොලව මත දමනවාලු

මහා දුක් දරාගෙන

මහ නපුරු වැහි බින්දු

ආදරෙන් ලන් කරන්

අහස වෙත යන පාර

හැමදාම කියා දෙනවාලු

බිම වැටුනු වැහි බිදති

එකින් එක එක් වෙමින්

මහ පොළව සූරාන

ආයෙමත් පල්ලම් බහිනවාලු

වල ගොඩැලි හා සමග

රලු බොරලු වූ පසත්

පමනක්ම හද දරා

මහ පොලව අයෙමත් 

හිනැහෙන්න බලනවාලු 

එන්න මදනලේ

                               එන්න මදනලේ

සීතලම මදනලේ වේගයෙන් මෙහෙ එන්න

මතක පමනක් තියා සියලු දේ අරගන්න

ඔහු මුවෙන් පිටකෙරූ හාදුවක් තවරන්න

ඉකිබිදින හදවතේ වේදනා ගෙන යන්න

සීතලම මදනලේ හැකි ද මෙය කර දෙන්න

මගේ මිතුරා සොයා දුර ඈත ඇවිදින්න

සියලු දුක් දරා දැවෙනා හදත් සුව කරලන්න

පෙර මෙන්ම අපි තවත් මිතුරන්ද අහගන්න

ප්‍රීතියෙන් දිවි ගෙවන අය වෙතට ඔබ යන්න

හදවතේ වේදනා ඇති අයෙක් හමුවන්න

සිසිලසත් කැටි කරන් ආදරෙන් සිප ගන්න

ඔහු මගේ සුමිතුරා නොවේ දැයි දැනගන්න

බිදී විසිරුනු හදැති පෙම්වතුන් වෙතයන්න

ඉරි තැලුනු  හදක් ඇති අයෙක් වෙති හමුවන්න

පෙම්වතිය අතින් නොව මිතුරියක බිද දැම්ම

සියලු දේ ගැනම පසුතැවෙන බව දන්වන්න

හැකිතරම් ඉක්මනට මිතුදමින් ලන් වෙන්න

පෙර මෙන්ම ආයෙමත් එක්වෙලා හිනැහෙන්න

සතුටෙ පමනක්ම නොව දුකේදිත් ලගඉන්න

මම තවම මග බලන් ඉන්න බව දන්වන්න

සමුගැන්ම

සමුගැන්ම

හදවතේ අගිස්සක ප්‍රේම මල් පූදිද්දි

ජීවිතේ හැම හීන මල් වටා ඉපදෙද්දි

කුලුදුල්ම ආදරේ නුබෙ නමින් ලියවෙද්දි

නුබම පියවර තබා හදේ මල් පාගද්දි

උණුසුම්ම කදුලු  බිදු මගේ මුව සිපගද්දි

ජීවිතේ දුටු හීන කදුලටම දියවෙද්දි

කදුලෙනුත් පන ලබා මගෙ සෙනේ දලුලද්දි

නුබේ හද තව තවත් සීතලෙන් ගල්වෙද්දි

හදවතේ ගැස්ම වුව ඔබේ නම මුමුනද්දි

සීතලම සුලන් රැලි මතක පොදි ගෙන එද්දි

දුර ඈත අතීතේ මිතුදමින් ලන්වෙද්දි 

මේ ලෙසින් වෙන්වෙලා යන්න අපි නොසිතද්දි