ඉතින් අද මම තනිවෙලා ඇත
ගෙවී ගිය එක් දිනක
කලු පාට වූ අහස
හඩනා වෙලාවක
බස් රියේ එක් කොනක
නුබේ පපුවට වාරු වී මම
හිටියලූ ප්‍රීතියෙන්
බලා වට පිට ඇසිල්ලෙන්
පහත් වී මගේ මුව මත
තැබුවලූ තොල් මතින් නුබ
අපේ කුලුදුල්ම හාදුව
මතකයිද ඒ වැහි දවස
හිරිපොදත් මා තෙමනා වෙලාවක
තබා ඔය අත මගේ උර මත
රැකගත්ත හැටි හිරිකඩින් වුව
ඉතින් අද මා තනි වෙලා ඇත
මහා ගණදුර වෙලාගෙන ඇත
මතක පමනක් ඉතිරි කරගෙන
ජීවිතෙන් ඔබ උදුරස් වී ඇත
නුබේ හාදුවෙන් දැනුනු උණුහුම
නුබේ සෙනෙහසින් දැනුනු ජීවය
කඳුල පමනක් ඉතුරු කරගෙන
ඉතින් මන් අද තනිවෙලා ඇත
සුළඟක් සේම
ReplyDeleteදැනී හැඟී
නිම්තෙර
ඉතින් අප
සමුගනිමු.
හරිම ලස්සනයී
Deleteඒවා එහෙම තමා..... හැබැයි ඒ තුළත් සුන්දරත්වයක් තියෙනවා...
ReplyDeleteඔවු සුන්දරත්වයක් ඇති :)
Deleteදැන් නැති උනාට මේ මතකය හරිම උණුසුම් , උණුසුම් මතක එකතු කරගත්තම සිතල මේ ලෝකේ උණුසුමින් ජිවත් වෙන්න පුලුවන්...උණුසුම්, සිතල මතක එකතු කරගෙන පරිස්සන් කරලා තිය ගන්න, ඕනේ තැනදී තමන්ටම පුළුවන් උණුසුමේදී සිතල මතක එක්කත්, සිතලදී උණුසුම් මතක එක්කත් යා වෙලා තනිකමට සමු දෙන්න...
ReplyDeleteඒකත් හොදම හොද අදහසක් :) :)
Deleteබලන් හැර දැස
ReplyDeleteබොහෝ නෙත් හමුවේවි
සෙමින් කව් ගී ඇසේවි
වසන්තය ලංවේවි...
ලස්සනයි ලලිත්
Deleteකඳුල, මතකය....මුන් දෙන්නව කවදාවත් වෙන්කරන්න බැරුව ඇති.මේ දෙන්නා එකතුවුනහම පුදුම විදිහට සෙල්ලම් කරනවා අපිත් එක්ක.
ReplyDeleteකවිය ලස්සනයි ගොඩක්.ජයවේවා....
ලස්සනයි කටුසු :) :)
Delete