ආදරය සුන්දරයි  ප්‍රේමයෙන් වෙලෙනකොට

සැහැල්ලුයි ආදරය නුඹේ ලග හිදිනවිට

මුලු ලොවම මගෙ සිතෙයි නුබෙ සෙනේ දැනෙන විට

හැම හීන ගිනි ගනී නුඹ ඇගෙයි කියන විට

 පිවිතුරුයි ආදරය සුදු පාට තරමටම

ලෙන්ගතුයි නුඹ සිතට ගීතයක් පමනටම

කතන්දර පොත්වලින් පෙර කියූ විදිහටම

සිපගන්න හිතයි මට නුබේ ඔය නිල් නුවන

 හෙමින් සැරේ කටු ඇන්නට

ලේ ගලන්නෙ නෑ

රෝස මලක් කවදාවත්

සුවද දෙන්නෙ නෑ

කොයි තරම්ම ඉවසූවත්

ඇය හැරෙන්නෙ නෑ

ලස්සනම කවියකට බෝ අරුත් ඇහිදින්න

නොගැලපෙන පදයකට අලුත් පද ගලපන්න

හදක් නැති අහසකට තරුවක්ව පායන්න

ක්ශිතිජයම මුලාවක් බව දැන් ඉතින් පිලිගන්න

 ගිම්හානෙ ලන් වුනත් නුඹ හිතේ රදෝගෙන

ලගම එන වසන්තය ගැන හීන මවාගෙන

මැයි ගහෙන් බිම වැටෙන් මල් දෙසත් බලාගෙන

මන් ඉදී මෙහෙම්මම පැත්තකින් වාඩිගෙන

 

 

දැනෙන හැම රිදුමක්ම ආදරෙන් දරාගෙන

ඇගෙ නමින් ගයන ගී මගෙ නමින් අසාගෙන

නුඹ නැතිව ගෙවෙන දින එකින් එක ගෙවාගෙන

මන් ඉදී මගෙ ලෝකෙ තනියෙන්ම හදාගෙන

 නුඹ යන්න නොගිහින්ම බැයි නම්

යලි එන්න ඉක්මනින්ම හැකි නම්

දැන් ඉතින් හීන පොදි අවසන්

මට දෙන්න මතකයන් පමනක්

 සමා වුව මැන සුපෙම්වත මට

අවසරයි සමු ගන්න මා හට

මහට පිදු සෙනේ ඇයට දුන් සඳ

රැදෙනු කුමටද තවත් පෙර ලෙස

ගන් ඉවුර සිප ගන්න මගේ කදුලැලි

ගන් ඉවුර සිප ගන්න මගේ කදුලැලි වලින්

නිතරෝම අසනවලු ගන් ජලය හෙමි හෙමින්

ආදරෙන් එකින් එක එකතු කළ මතකයන්

ඇයිද දිය කරලන්නෙ උණුම උණු  කදුලකින්