නුබ

නුබ

තරහ වී හඩන විට උහිස්සේ සතපන්න

මගේ පෙම් කතාවක පෙර අපර ගලපන්න

නිදි නැතිව ගෙවපු රෑ එකින් එක ගැන ගන්න

නුබට මෙන් කිසිවෙකුට හැකිවේද ලග ඉන්න

මහ නපුරු හීනයක අතර මැද ඇහැරන්න

තනිකමක් දැනෙන විට ලගට ගෙන සනසන්න

වැඩියෙන්ම මා ඇඩවු පොතේ තතු දැන ගන්න

හැමදාම මා ලගට වී තුරුලෙ නිදි යන්න

මගෙ මුරණ්ඩුම වැඩත් නිහඩවම ඉවසන්න

පුලුන් පිරවූ හදක් ඔබට ඇත මට දෙන්න

දකුණු පස කෙලවරක ඇදේ ගුලිවී නිදන

නුබට මෙන් කිසිවෙකුට හැකිද මා කියවන්න

අසනීප වූ විටක සෙමෙන් මා සිප ගන්න

කදුලු වැල් ගිලිහෙනා විටදි එය සගවන්න

සිනාසී මගෙ මුවේ සිනා වැල් අලවන්න

හැකිවේද නුබටවත් හැර නොයා ලග ඉන්න

ඔහු ලගක නැති දාත් කදුලු පිසදා ගන්න

පුලුන් පිරවූ අතින් මට ටිකක් ඉඩ දෙන්න

තනිකමින් හිත වෙලී ඉකි බිදින රෑ යාමෙ

මුලු ලොවෙන් සගවාන ඔය තුරුලෙ සනසන්න

කනාමැදිරින් සොයා රෑ යාමෙ තනි මකන

නිදි වරා කියන දේ හොදින් අහ ගෙන ඉන්න

හැමදාම හිත පුරා නුබ තියා නුබ රකින

දුඹුරු පැහැ ටෙඩියෙක්ට නුබේ හදවත දෙන්න